Το Release Athens Festival επιστρέφει στην Πλατεία Νερού και οι λόγοι για να βρεθούμε εκεί είναι πολλοί, όσοι και οι σπουδαίοι καλλιτέχνες που θα ανέβουν στη σκηνή του.
Mind the gap… Κοιτάζοντας πίσω θα θυμόμαστε τις εποχές των συναυλιών και όταν αυτές σταμάτησαν. Ένας μετεωρισμός, μία αμηχανία, η μουσική δυσκολεύεται να ζήσει χωρίς την ζωντανή της παρουσία μπροστά στους ακροατές. Ακόμη και η πιο εγκεφαλική μουσική δεν μπορεί να είναι κάτι που ζει μόνο στο εργαστήριο και στον δοκιμαστικό σωλήνα. Κάποια στιγμή χρειάζεται την ανάσα του κοινού.
Η φετινή έκρηξη είναι το φυσικό επακόλουθο μιας ζωής που επανέρχεται μετά τον εγκλεισμό και συναυλίες παντού στον κόσμο προσπαθούν να καλύψουν το κενό του πριν και του μετά. Ποτέ η Ελλάδα αλλά αντίστοιχα και ο κόσμος ολόκληρος δεν έχει ξαναδεί τόσες συναυλίες μαζεμένες σε μερικές εβδομάδες. Καλλιτέχνες που αδημονούν να ανέβουν στη σκηνή κι ένα μεγάλο πλήθος ακροατών που περιμένει να ακούσει την πρώτη νότα να ουρλιάζει δυνατά ακόμη κι αν είναι ambient.
Μια μεγάλη κατηφόρα. Κουτρουβαλάς από την Ακρόπολη και τους Στύλους του Ολυμπίου Διός και είσαι στο Φάληρο. Το περασμένο καλοκαίρι στο Ηρώδειο μαθαίναμε από τους «Ιχνευτές» πως η μουσική έφτασε στους ανθρώπους και πως Ερμής και Απόλλων από ένα καύκαλο χελώνας έφτιαξαν μια λύρα αλλά κυρίως δημιούργησαν την μουσική, την οποία μάλιστα πρώτα άκουσαν άνθρωποι και μετά οι Θεοί. Αργότερα ο Ορφέας με μια λύρα δημιούργησε τη μελωδία και τα μουσικά θέματα και ο Nick Cave έκανε ένα άλμπουμ γι’ αυτό. Όλα συνδέονται αν θέλεις.
Ο Nick Cave θα είναι στο Φάληρο και στο Release Festival, εκεί δίπλα στη θάλασσα που μπορεί να σε πάει οπουδήποτε όπως και η μουσική, να σε ταξιδέψει σε μέρη μαγικά κι ονειρεμένα. Ένα φεστιβάλ που απλώνεται πολύ, που διαλέγεις το είδος της μουσικής που σου αρέσει και τους μουσικούς που γουστάρεις. Κι όταν τελειώσει γυρνάς σπίτι σου. Ούτε σκηνές και κάμπινγκ, ούτε η εξαντλητική κούραση ενός τριήμερου «εγκλεισμού», ούτε λάσπες από βροχές και καταιγίδες. Όσοι έχουν πάει σε αγγλικά ή βορειoευρωπαϊκά φεστιβάλ με καταλαβαίνουν.
Το ερώτημα είναι: Γιατί;
Εκτός από την προφανή απάντηση: «Γιατί έτσι», να ακόμη μερικές απαντήσεις:
Bauhaus – Γιατί είναι ένα σκοτεινό απωθημένο πολλών που δεν ζούσαν καν όταν γίνονταν ακόμη συναυλίες στο Σπόρτινγκ και επιτέλους τα dark αγόρια και κορίτσια θα βγουν από το σκοτεινό τους δωμάτιο.
Jesus and Mary Chain – Γιατί ο κιθαριστικός θόρυβος είναι πάντα λυτρωτικός ακόμη και το καλοκαίρι, όμως μπορεί να έχει και «καταστροφικά αποτελέσματα» για όσους πίνουν pina colada σε beach bars χορεύοντας house το ηλιοβασίλεμα.
Deus – Γιατί θα είναι σαν reunion της φυλής των indie 90’s.
Nick Cave and the Bad Seeds – Γιατί δεν υπάρχει γιατί… Ο Nick και η εκάστοτε παρέα του έχουν μεταφυσικούς δεσμούς με μεγάλο κομμάτι των ακροατών εδώ. Μια σχέση που την έχει σμιλέψει ο χρόνος και ανομολόγητες περιπέτειες στο κέντρο της πόλης.
Mogwai – Γιατί αν είχες συγκρότημα θα ήθελες να είναι σαν τους Mogwai.
Fontaines D.C. – Γιατί δεν υπάρχει πιο «τώρα που συμβαίνει» και επειδή ακόμη και οι «ξινοί» που δεν τους αρέσει τίποτα (αν δεν το ξέρουν μόνο αυτοί) θα νικηθούν από το attitude του συγκροτήματος.
Parov Stelar – Γιατί θες δεν θες, στο τέλος αρχίζεις να κουνιέσαι και να χορεύεις. Μην ντρέπεσαι να αφεθείς λίγο και μη φοβάσαι ότι οι γκουρού του indie θα σε αποκληρώσουν. Αφενός δεν σε έχουν στη διαθήκη τους κι αφετέρου δεν έχουν και καμμιά περιουσία να σου αφήσουν.
Γιάννης Αγγελάκας & 100c – Γιατί το tour με το magic bus δεν θα τελειώσει ποτέ όσο η rock συνέπεια του θα μετατρέπεται σε τραγούδια άξια να τραγουδηθούν.
Παύλος Παυλίδης & Hotel Alaska – Γιατί είναι ακόμα εδώ -πιστοποιώντας πως είναι άξιος τροβαδούρος- αν και το παγωτό έχει λιώσει από καιρό.
Παιδί Tραύμα – Γιατί με μία μαγική κίνηση ξανάβαλε τις νεραντζιές της Αθήνας στον αστικό μύθο.
London Grammar – Γιατί το electro/pop/rock που παίζουν δεν χρειάζεσαι γραμματική για να το διαβάσεις σωστά.
LP – Γιατί με τη χαρακτηριστική της παρουσία μπορεί να γοητεύει ευρύ φάσμα ακροατών αλλά και με αυτό το όνομα θα μας θυμίζει πάντα ένα LP που γυρίζει στο πλατό.
Hooverphonic – Γιατί τους συμπαθούμε από τότε που τους έλεγαν Hoover και μετά άρχισε να τους κυνηγάει μια σκούπα και μετονομάστηκαν χωρίς να χάσουν τίποτα από το pop attitude. Για σκέψου να σε κυνηγάει μια σκούπα…
Pet Shop Boys – Γιατί δημιούργησαν τις προϋποθέσεις ώστε η ηλεκτρονική ποπ να είναι ένα γοητευτικό άκουσμα που αφορούσε πολλούς, ρίχνοντας πάντα μια σταγόνα μελαγχολίας στον ελαφριά αλλά όχι ρηχή τραγουδοποιίας τους.
Thievery Corporation – Γιατί τα καλοκαίρια μας είναι ζεστά, οι παραλίες πολλές και αυτοί οι τύποι ξέρουν τι χρειάζεται για το soundtrack του ηλιοβασιλέματος.
Κ. Βητα – Γιατί τι θα ήταν η ηλεκτρονική τραγουδοποιία στην Ελλάδα χωρίς τον Κωνσταντίνο;
Iggy Pop – Γιατί από τότε που είπε ότι σκέφτεται να σταματήσει τα live, έχει πάρει φόρα και περνάει μια δεύτερη νεότητα.
Liam Gallagher – Γιατί θα πάρουμε μία γεύση (έστω και εν μέρει) από το «μεγαλύτερο αγγλικό ροκ συγκρότημα» της δεκαετίας του ’90. Ω! αδελφέ που είσαι;
Sleaford Mods Γιατί το punk attitude όχι απλώς «ποτέ δεν πεθαίνει» αλλά ανανεώνεται δημιουργικά.
Manowar / Judas Priest / Slipknot / Sepultura / Blind Guardian / Sabaton / Roting Christ
Γιατί το heavy metal στην Ελλάδα είναι θρησκεία και το Release Festival έχει στήσει ένα πολυήμερο πανηγύρι εορτασμών του σκληρού ήχου. Δεν έχεις παρά να βρεις τη μέρα που σου ταιριάζει περισσότερο. Αλληλούια!
