Μας προσέφερε την κορυφαία τριλογία φαντασίας μέσα σε δύο χρόνια με κάθε ταινία να έρχεται στους κινηματογράφους πάνω στην ώρα για τα Χριστούγεννα.
Τέτοιες ημέρες το 2002 ετοιμαζόμασταν για την πρεμιέρα του Two Towers και ο ενθουσιασμός ήταν στα ύψη, αφού το Fellowship of the Ring είχε σπάσει τα ταμεία και είχε δημιουργήσει φανατικό κοινό, που περίμενε με ανυπομονησία τη δεύτερη ταινία. Με το internet και την ενημέρωση σε πολύ διαφορετικά επίπεδα σε σχέση με το σήμερα, η μόνη επαφή που είχαμε με το τι θα δούμε ήταν από τα trailer και ήταν το δεύτερο από αυτά που είχε προκαλέσει τη μεγαλύτερη εντύπωση.
Ξεπερνάμε το γεγονός ότι κάνει spoiler την επιστροφή του Γκάνταλφ, για όσους δεν είχαν διαβάσει τα βιβλία και πάμε στο 1.40 όταν αρχίζει η κορύφωση για να μας προϊδεάσει για τη μάχη του Helm's Deep. Τότε ακριβώς αρχίζει να ακούγεται μία επική μουσική πολύ γνώριμη για όσους είχαν δει το Requim for a Dream δύο χρόνια νωρίτερα.
; «Το DNA της αρχικής σύνθεσης ήταν στοιχειωμένο, σκοτεινό, μυστηριώδες, αλλά ταυτόχρονα θα μπορούσε επίσης να είναι πολύ επικό και μεγαλειώδες», είχε δηλώσει Simone Benyacar. «Θα μπορούσες να παίξεις αυτή τη σύνθεση σε ένα πιάνο, και όλα αυτά τα συναισθήματα να είναι εκεί. Προφανώς, η μαγεία έρχεται στην ενορχήστρωση και στις επιλογές των οργάνων και η προσαρμογή αυτής της ιδέας σε μεγάλη κλίμακα ήταν κάτι που ήρθε πολύ φυσικά. Ήταν για όλους ένα στοίχημα, αφού θα μπορούσε να είχε πάει πολύ στραβά, αλλά κατά κάποιο τρόπο λειτούργησε». Και κάπως έτσι, μία σύνθεση που δημιουργήθηκε για κάτι πολύ πιο ωμά ρεαλιστικό κατέληξε να γίνει συνώνυμο με τον χώρο της φαντασίας.
;
Ακολουθήστε το Roxx στο για να μαθαίνετε πρώτοι για μουσική, σειρές και ταινίες. Στο instagram μας βρίσκετε .