Τους συγκεκριμένους Σουηδούς δεν τους ήξερα για να είμαι ειλικρινής. Μια μικρή αναζήτηση μου έδειξε μια σχετικά low-profile αλλά αρκετά παραγωγική μπάντα, καθώς από το 2009 που σχηματίστηκε μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει 4 full length άλμπουμ. Τα (τρία πλέον) μέλη της φαίνονται πολυάσχολα, καθώς συμμετέχουν με τον ένα ή άλλο τρόπο σε αρκετά μικρά σχήματα του ακραίου ήχου της πατρίδας τους. Τα τρία προηγούμενα άλμπουμ τους είχαν κυκλοφορήσει από την εκλιπούσα Frostcald Records, ενώ το φετινό “I Döden” βγήκε από την Nordvis Produktion (η οποία πλέον φιλοξενεί στα ρόστερ της αποκλειστικά Σουηδικές μπάντες, μεταξύ των οποίων οι Grift, LIK, και Stilla).
Στον τέταρτο δίσκο τους οι Skogen παίζουν πρωτίστως ποιοτικό ατμοσφαιρικό black metal με διάχυτο επικό συναίσθημα. Μνήμες από παλιούς Kampfar και Windir έρχονται στο νου, τόσο μέσω των υμνικών καθαρών φωνητικών που είναι διάσπαρτα στα κομμάτια, όσο και με τη δημιουργία μεγαλειωδών ηχοτοπίων. Και παρά την έξυπνα διακριτική χρήση πλήκτρων, είναι οι κιθάρες αυτές που πρωτίστως δημιουργούν τις εικόνες στον ακροατή. Mid-tempo σχεδόν στο σύνολό τους, όσο σιδηροδρομικές μας έχουν διδάξει τα 90's πως πρέπει να είναι οι σκανδιναβικές κιθάρες, παίζουν επί της ουσίας απλά, αλλά λειτουργικά θέματα. Μικρά folk ριφολογικά δάνεια από την προπερασμένη δεκαετία σίγουρα εντοπίζονται (μερικώς αναγνωρίσιμο το “Vikingland” των Satyricon στο “När Himlen Svartnar” για παράδειγμα), αλλά όχι σε εγκληματικό βαθμό. Τα προαναφερθέντα διακριτικά πλήκτρα πλαισιώνονται και από ακουστικές κιθάρες, οι οποίες αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο instrumental “Livets Ruin”. Πέρα από υμνικά, υπάρχουν και τα κυρίαρχα κλασσικομαυρομεταλλικά φωνητικά, τα οποία εδώ είναι αρκετά γεμάτα και “μεστά”, αφήνοντας μια εντύπωση ξεκάθαρης άρθρωσης λόγου.
Στο “I Döden” υπάρχουν 2 κομμάτια που ξεχωρίζουν από το σύνολο, λόγω ύφους• το ένα είναι το “Solarvore”, ένας αργόσυρτος παιάνας, κατά τα πρότυπα των ύστερων Immortal (και των I του Abbath), στο οποίο η μονοτονία μπλέκεται με lead εξάρσεις μελωδίας και ακουστικά breaks. Υπνωτικό σχεδόν track, που άνετα διεκδικεί τον τίτλο του καλύτερου του άλμπουμ. Το 13λεπτο “Sleep” που κλείνει το δίσκο ντουμανιάζει την ατμόσφαιρα με στιβαρότερα τύμπανα, φωνητικά με πηγαδίσιο echo, αρκετό tremolo bar, επιβάλλοντας μια αρκετά πιο heavy (και λόγω κιθάρας) ανάσα πριν το κλείσιμο.
Εν τέλει ένας πολύ καλός δίσκος από μια μπάντα που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή, το “I Döden” φαντάζει ως εξαίρετο εναρκτήριο σημείο για να ξεκινήσει κάποιος τη σχέση του με τους Skogen. Ευκολοάκουστο χωρίς να χάνει στο περιεχόμενο, το άλμπουμ μπορεί να μην ξανά-ανακαλύπτει τον τροχό, αλλά στοχεύει σε όσους έχει λείψει το pagan/viking black των παλιών Enslaved, Kampfar (ακόμη και οι Bak de Syv Fjell μου ήρθαν στο νου). Χιονισμένες ατμόσφαιρες δηλαδή, σκανδιναβική φύση, παρελθόν, χωρίς σχέση με τη γελοιότητα του σύγχρονου pagan/folk πανηγυριού.
