Ακόμα και σήμερα μου είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω πως οι STORMZONE, το συγκρότημα του John ‘Harv’ Harbinson (ex-SWEET SAVAGE), έχουν αλλάξει τόσο από το 2007 που πρωτοεμφανίστηκαν με το debut album ‘’Caught In The Act’’. Ένας δίσκος που στηριζόταν απολύτως στις hard rock καταβολές του Harbinson και την επιρροή που είχαν ονόματα όπως ο David Coverdale και ο Ian Gillan σε αυτόν. Με το πέρασμα των χρόνων όμως (και των album) οι STORMZONE βάρυναν τον ήχο τους, δυνάμωσαν την ένταση και τους ενισχυτές, με αποτέλεσμα σήμερα το συγκρότημα από την Βόρεια Ιρλανδία να εκπροσωπεί περισσότερο το heavy metal παρά το hard rock.

Η τελευταία τους δουλειά, που φέρει τον τίτλο ‘’Three Kings’’, είναι σίγουρα πιο μελωδική από τα καθαρά heavy metal ‘’Death Dealer’’ και ‘’Zero To Rage’’ που προηγήθηκαν, όμως δεν παύει να παρουσιάζει αυτή την αλλαγή στον ήχο των STORMZONE. Από την αρχή ακόμα και το ‘’The Pain Inside’’ παρατηρούμε αρκετές πινελιές τύπου IRON MAIDEN (μέχρι και εισαγωγή με λόγο του Winston Churchill υπάρχει) που δεν σταματούν να εμφανίζονται και μέχρι το τέλος του album. Όμως αυτό που προσπάθησαν να κάνουν περισσότερο οι Βόρειο-Ιρλανδοί ήταν να φέρουν τον ήχο τους πιο κοντά στα σημερινά, σύγχρονα και ταυτόχρονα old school heavy metal δεδομένα, in the likes of WHITE WIZZARD, που λένε και στο χωριό μου. Το πολύ ευχάριστο είναι ότι τα καταφέρνουν περίφημα και μέσα από αυτή την συνεχή αναζήτηση μουσικής ταυτότητας βελτιώνονται σημαντικά δίσκο με το δίσκο. Από την παραγωγή μέχρι το τελευταίο κύμβαλο στα drums, όλα είναι δουλεμένα πολύ καλά και οργανωμένα, ενώ όλα σχεδόν τα κομμάτια επιδεικνύουν μία αξιοθαύμαστη συνοχή που δύσκολα συναντάται τελευταία. Ο Harbinson δεν φοβάται να ζορίσει τη φωνή του, σηκώνοντάς την σε θεόρατα επίπεδα σε μερικά σημεία του album, πράγμα που σε κάνει αμέσως να καταλάβεις ότι δεν πρόκειται για ένα τυχαίο μάτσο φωνητικών χορδών. Στα highlights του ‘’Three Kings’’ συγκαταλέγονται δίχως αμφιβολία τα ‘’Stone Heart’’, ‘’Night Of The Storm’’ και ‘’I Am The One’’, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα υστερούν. Όλα είναι τοποθετημένα τόσο τακτικά και προσεκτικά που επιτυγχάνουν να σου δίνουν μια όμορφη και συνάμα δυνατή εικόνα, το σύνολο των επιρροών για τη δημιουργία τους και αρκετούς λόγους για να αγνοήσεις τα πλήκτρα ‘’stop’’, ‘’pause’’ και ‘’next’’.

Τελικά όσο πιο πολύ ακούω το ‘’Three Kings’’ συνειδητοποιώ το μέγεθος της επιτυχίας των STORMZONE σε αυτό το δίσκο. Όσο και να προσπαθώ, δύσκολα μπορώ να θυμηθώ πολλά groups που, ενώ ακόμα ψάχνουν έναν σταθερό χαρακτήρα, κυκλοφορούν albums δουλεμένα και ικανά να αποτυπώσουν τα εκάστοτε ακούσματα και γούστα των μελών τους. Αυτό κατάφερε στο μέγιστο βαθμό το συγκρότημα. Να συνθέσουν αυτό που τους εξέφραζε εκείνη τη στιγμή. Και όσο και να μου άρεσαν προσωπικά στο πιο hard rock ντεμπούτο ‘’Caught In The Act’’, δεν μπορώ να εθελοτυφλήσω και να μην δω πόσο καλοί είναι και όταν μπλέκονται με την λέξη ‘’metal’’. Το να είσαι fashion victim της μουσικής και να κυνηγάς την πρόσκαιρη φήμη παίζοντας ότι επιβάλλουν τα charts (τα λέω καλά κύριε Bon Jovi???) δεν είναι καθόλου καλό. Το να μπορείς να προσαρμόζεις όμως την μουσική σου σε νέες ιδέες και ερεθίσματα σε κάνει αιωνόβιο χαμαιλέοντα του είδους. Το ‘’Three Kings’’ είναι αυτό ακριβώς για τους STORMZONE. Και αν αυτό δεν είναι επιτυχία, τότε τι είναι;