Βασανίζουν άραγε τους Jonny Pierce & Jacob Graham υποθέσεις τύπου «τι θα είχε συμβεί αν...»; Θα θυμάστε ίσως ότι το 2009-10 οι Nεοϋορκέζοι Drums γίνονταν δεκτοί από τον διεθνή τύπο ως το νέο hot όνομα της indie σκηνής. Η συνέχεια γι’ αυτούς, όμως, ήταν κατηφορική: το πετυχημένο ντεμπούτο τους ακολούθησαν ένα (μάλλον) βεβιασμένο δεύτερο άλμπουμ, πολλοί τσακωμοί και αποχωρήσεις μελών, καθώς και η απειλή της διάλυσης. Είναι λοιπόν απολύτως κατανοητό, έπειτα από όλα αυτά, ότι χρειάστηκε να περάσουν 3 ολόκληρα χρόνια για να δούμε τον διάδοχο του Portamento στα δισκοπωλεία.

 

Το ντουέτο (πλέον) των Drums φαίνεται πως εκμεταλλεύτηκε αυτόν τον χρόνο για να επανεκτιμήσει το παρελθόν και να επιχειρήσει να τροχοδρομήσει το μέλλον του πάνω σε νέες ράγες. Γίνεται εμφανής στα αυλάκια του Encyclopedia μια αποστασιοποίηση από τις πρότερες ηλιόλουστες τσάρκες και μια ηχητική «αποστείρωση» (ή «ψύχρανση», αν προτιμάτε), η οποία δείχνει προς το μέρος του new wave. Συνάμα, έρχονται δυνατά στο προσκήνιο κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία που συμβάλλουν σε μια τριδιαστατοποίηση του ήχου τους. Είναι, εν ολίγοις, η παραγωγή που αναδεικνύεται απόλυτα θετικός πρωταγωνιστής τούτης της δουλειάς.

 

Τι γίνεται όμως με τις συνθέσεις, οέο; Γιατί, εντάξει, καλό είναι να ξεκινάς με κάτι τόσο απρόσμενα φρέσκο όσο το “Magic Mountain”, άγιο να συνεχίζεις με συμπαθέστατα κομμάτια όπως τα “I Can’t Pretend” και “I Hope Time Doesn’t Change Him”, αλλά η μαγκιά είναι να κρατήσεις τον πήχη ψηλά και στη συνέχεια. Και δυστυχώς στο Encyclopedia δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, καθώς αρκετά από τα τραγούδια που ακολουθούν εξαντλούνται στην αυτοεπανάληψη. Μόνο αραιά και πού συναντά κανείς κάτι εφάμιλλο του δυνατού ξεκινήματος –όπως στα “U.S. National Park”, “There Is Nothing Left” και “Wild Geese”, για παράδειγμα. Σίγουρα δεν αστοχούν στο πάντρεμα της στιχουργικής σκοτεινιάς με το ανάλογο μουσικό κλίμα οι Drums, αλλά αμελούν συχνά να δώσουν την απαιτούμενη προσοχή στις ποιοτικές διακυμάνσεις.

 

Αποδεικνύεται λοιπόν βαθιά διχασμένο το Encyclopedia. Από τη μία μοιάζει να δείχνει έναν πολλά υποσχόμενο δρόμο για τους δημιουργούς του, από την άλλη τους βρίσκει να σκοντάφτουν πολλές φορές προσπαθώντας να τον περπατήσουν. Σε κάθε περίπτωση, το αμάλγαμα από doo-wop, surf και new wave αναφορές, το κλείσιμο του ματιού στους Smiths αλλά και στους Joy Division, όλα μοιάζουν να εγκυμονούν κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον για τους Drums. Απλά να, νιώθεις ότι εδώ έχεις να κάνεις με μια χαμένη ευκαιρία. Και κάθεσαι και αναρωτιέσαι «τι θα είχε προκύψει αν...».