Tο 1/2 των Justice στο προσωπικό του ντεμπούτο βουτάει στα άδυτα της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής μουσικής με στυλ ρομαντικό.

Στο afrobeat, ο Γιάννης Αγγελόπουλος απαντάει με το «ελληνομπίτ», στο οποίο jazz και πανηγύρια γίνονται ένα.

 Άλλη μια φιλόδοξη κυκλοφορία με την οποία ο Tamás Kátai βάζει λίγο παραπάνω την Ουγγαρία στον black metal χάρτη.

 Όταν τα «σκληρά» hip hop συστατικά καταφέρνουν να ακούγονται σαν μια παστέλ βόλτα στο πάρκο.

Η αινιγματική, βρετανική κολεκτίβα επιστρέφει για να αποδείξει πως δεν ήρθε να κεφαλαιοποιήσει μία στιγμή, αλλά να τιμήσει διαχρονικά τη μαύρη κουλτούρα.

Με περισσότερη ωριμότητα, μια από τις πιο δημιουργικές μουσικές φιγούρες της γενιάς του, μπορεί να οδηγήσει το rap σε νέες κορυφές, μπολιάζοντάς το ξανά με τις διαχρονικές του αξίες.

Ντεμπούτο άλμπουμ για το psychedelic tropical disco ντουέτο κι ένας δίσκος ταμάμ για το καλοκαίρι.

19 συνθέσεις από τη δεκαετία του '80 που ο Περικλής Μπουλουχτσής (Κεφάλαιο 24) άφησε τώρα να πετάξουν ελεύθερες -κι αυτές ψάχνουν τον δρόμο τους.

Όσο το δυναμικό συνδιαλέγεται με το εύθραυστο, η Loraine James γράφει έναν από τους κορυφαίους ηλεκτρονικούς δίσκους της χρονιάς.

Καθώς η βελόνα πέφτει, αποτυπώνει φωτογραφικά μία εκφραστική διάθεση του τώρα: ενδιαφέρουσα, περιπετειώδη, εξερευνητική.

Στο δεύτερο δίσκο της μουσικού, ο avant pop ρομαντισμός χτίζει τον μικρόκοσμό της, τα όρια του οποίου δε φοβάται να καταργήσει.

Με σεβασμό προς τις παραδόσεις της jazz, ο πιανίστας προσεγγίζει προσωπικά το είδος και οδηγεί σε νέους δρόμους παλαιότερες συνθέσεις του.

 Στον πρώτο τους δίσκο για τη Sub Pop, οι Ιαπωνίδες κερνάνε donuts την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων υπό weird pop υπόκρουση.

Η Michelle Zauner γίνεται πιo pop, αλλά για το indie κορίτσι, το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.

 Η ακούραστη αυστραλέζικη μηχανή γράφει τον δεύτερο δίσκο της για το 2021 αλλά και το πιο νεανικό άλμπουμ της μπάντας ως τώρα.

 Ένα ντεμπούτο από το Ηράκλειο της Κρήτης, που δεν κρύβει τα millennial alternative rock μυστικά του, αλλά σερβίρει τον μουσικό και συναισθηματικό του κόσμο στο πιάτο.

Στον πρώτο της δίσκο, η μούσα του Φοίβου Δεληβοριά αφήνει τη φωνή της να μας συστήσει σε έναν κόσμο που παραμένει αέναος αλλά δεν έχει βρει το λιμάνι του.

To rock της «πρωχό» μαμάς σπανίως ακούγεται τόσο ανάλαφρο και γοητευτικό.

Ένα τυπικό δεύτερο άλμπουμ ή μια άτυπη avant-rock βουτιά στο ασυνείδητο; Εξαρτάται από τη γωνία που θα το δεις.

 Το νέο πουλέν της pop συστήνεται με μια καλή πρώτη ύλη και ψάχνει το σμίλευμα.