Δεν υπάρχει αμφιβολία για το γεγονός ότι λίγα είναι τα πραγματικά τραύματα του σύγχρονου Χόλυγουντ τα τελευταία 15 χρόνια, καθώς τα εξαιρετικά μελετημένα marketing plans ελαχιστοποιούν το περιθώριο στραβοπατήματος. Η «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» μπορεί να μην ήταν η κολοσσιαίο εμπορικό φιάσκο (όπως ο John Carter) αλλά ούτε και το απόλυτο Χρυσό Βατόμουρο (όπως τα Transformers). Όμως πριν έξι χρόνια, ο Tim Burton με κάποιο μαγικό τρόπο αποδείχθηκε ο πλέον ακατάλληλος δημιουργός για να μεταφέρει με έμπνευση και πειθώ τη διαχρονική ιστορία της Αλίκης που χάνεται στον μαγικό ονειρόκοσμο. Παραμένουν άγνωστοι οι λόγοι για τους οποίους ο Burton ήθελε να αφήσει το αποτύπωμά του σε ένα προϊόν τόσο clean cut και γυαλισμένο, με την πλοκή να πηγαίνει μεθοδευμένα από το Α στο Β και μετά στο Γ, καταλύοντας τόσο εύκολα τον τίτλο του outsider του οποίου η τέχνη υμνεί το διαφορετικό και το παράδοξο. Η τεμπέλικα διεκπεραιωμένη ταινία του 2010 γνωρίζει φέτος την πρώτη συνέχειά της.

1alice.jpg

Το Alice Through the Looking Glass είναι μια σαφώς καλύτερη και απολαυστικότερη ταινία από την προηγούμενη της σειράς. Τα ειδικά εφέ μοιάζουν αβίαστα, αν και αρπάζουν ιδέες βουλιμικά από τον καμβά της Μπαρτονικής φαντασίας. Ο σκηνοθέτης James Bobin είναι φανερό ότι δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του χωρίς να ρίξει ματιές στα τσαλακωμένα ασκησιολόγια και τα σημειωματάρια του Tim Burton. Ωστόσο έχει πολλά περισσότερα να αποδείξει σε σχέση με τον καταξιωμένο Tim και αυτό τον κάνει σαφώς πιο πειθαρχημένο σε σχέση με το υλικό του και πιο αποτελεσματικό στον ρόλο του αφηγητή. 

2alice.jpg

Το «καλοκουρδισμένο» κυνήγι του χρόνου για τη διάσωση των γωνιών του Hatter μέσω της κλεμμένης χρονομηχανής λειτουργεί κατά περιπτώσεις, αλλά η μεγάλη σκηνή γάργαρης φαντασίας και οπτικού μεγαλείου δεν έρχεται ποτέ. Η καλοφτιαγμένη, πολύχρωμη αλλά χαμηλοτάβανη εξτραβαγκάντσα, κοσμείται ευεργετικά από την παρουσία του Sacha Baron Cohen (δούλεψε στο παρελθόν με τον Bobin στο Ali G Show) στο ρόλο του Χρόνου – ο σαρδόνιος τρόπος που εκφέρει την Αυστριακή προφορά φέρνει στο μυαλό τον Christoph Waltz. Ικανοποιητική είναι και η Helena Bonham Carter στον ρόλο της υδροκέφαλης Red Queen με τις εκδικητικές διαθέσεις κατά πάντων – μεγάλο βάρος της πλοκής πέφτει άλλωστε στο ψυχόδραμα των δυο αντίζηλων βασιλισσών (της Bonham Carter και της Hathaway). Αντιθέτως η Mia Wasikowska δείχνει να μην έχει πλέον καμιά διάθεση να συνδεθεί συναισθηματικά με τις αγωνίες και την ονειροπόλα αθοώτητα της Αλίκης ενώ ο Johnny Depp κάνει τα απολύτως αναμενόμενα και χαριτωμένα για το ρόλο του Hatter, χωρίς εκπλήξεις, φαντασία και σπιρτάδα.

3alice.jpg

Δύσκολα τα πράγματα από πλευράς δημιουργικότητας και ποιότητας στην φαντεζί και τρισδιάστατη Underland, όμως αυτή η περιπέτεια της Αλίκης ανήκει δικαιωματικά στα πιο όμορφα και ζωντανά παραμύθια που ζουν για να μεταφερθούν προφορικά και γραπτά σε νεότερες γενιές, γι’ αυτό και δικαιούνται να κινηματογραφηθούν με α) επαγγελματισμό και β) γνήσια τρέλα. Σε αυτή την ταινία επικράτησε μονάχα το πρώτο.

4alice.png

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Featured