Το Βιβλίο της Ζούγκλας περιέχει μια διαχρονική ιστορία την οποία ο σκηνοθέτης Jon Favreau χρησιμοποιεί με μαεστρία και τρυφερότητα. Ο σκηνοθέτης δημιουργεί εντελώς αναπάντεχα έναν ονειρόκοσμο για να χαθεί ο θεατής. Η γνωστή ιστορία του Μόγλι, που μεγάλωσε στη ζούγκλα παρέα με μια αγέλη λύκων παρακάμπτει τις προφανείς ευκολίες του παιδικού υπερθεάματος και στοχεύει στην καρδιά. Ο σκηνοθέτης του Elf και του Iron Man κατάφερε και έφτιαξε ένα μείγμα με τα καλύτερα στοιχεία των ιστοριών του Rudyard Kipling για να προσφέρει κάτι ξεχωριστό.
Ο πρωτοεμφανιζόμενος Neel Sethi υποδύεται τον μοναδικό ανθρώπινο χαρακτήρα ανάμεσα σε πληθώρα από ομιλούντα ζώα, τον εγκαταλελειμμένο Μόγλι που μεγαλώνει από μια αγέλη λύκων στην ζούγκλα, μετά τον χαμό του πατέρα του.
Αν και η στόφα αφήγησης είναι λαϊκότροπα Ντινσνεική, είναι δύσκολο να συγκεραστεί η διαχρονική ψυχαγωγική αξία της υπογραφής του studio και η καλλιτεχνική διεύθυνση με προσωπικό αποτύπωμα. Ο Jon Favreau όμως καταφέρνει και γίνεται πιστός υπηρέτης των μηχανισμών του ευκολοχώνευτου θεάματος και ταυτόχρονα καταφέρνει και επικοινωνεί με τον θεατή, τοποθετώντας το θέαμα σε επικές διαστάσεις μέσω της πληθωρικής εικονογραφίας. Το στοίχημα της ταινίας είναι να εξερευνήσει τη μαγεία του ζωικού βασιλείου και το αποτέλεσμα δικαιώνει τις προθέσεις. Μάλιστα, παρά τον θηριώδη προϋπολογισμό, η ταινία δεν μοιάζει με αβασάνιστο ξόδεμα ενέργειας.
Τα εύσημα πάνε στον διευθυντή φωτογραφίας Bill Pope (γνωστό για τη δουλειά του στο Matrix) που καταφέρνει και μπολιάζει με τις απαραίτητες δόσεις σκοτεινιάς την ιστορία. Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει και στα ειδικά εφέ, ειδικότερα στο πιο απαιτητικό σημείο της κίνησης του στόματος των ζώων, όταν αυτά μιλούν.
Πρόκειται στην ουσία για έναν παροξυσμό από CGI αλλά με ισχυρές δόσεις ρεαλισμού και εφευρετικότητας. Ένα από τα πλεονεκτήματα της υπερτονισμένης ψηφιακής επεξεργασίας σε κάθε καρέ του φιλμ, είναι ότι η κάμερα μπορεί να βρεθεί σε σημεία που δεν θα μπορούσε, με συμβατικό γύρισμα σε studio. Επιπλέον η ταινία διαθέτει ίσως την πιο ωφέλιμη χρήση του 3D τα τελευταία 3χρόνια, καθότι το βάθος πεδίου λειτουργεί εξαιρετικά.
Δεν υπάρχει ίχνος κυνισμού ή ανόρεχτου επαγγελματισμού από την πλευρά του Favreau. Ο σκηνοθέτης δείχνει να κινηματογραφεί με την ίδια όρεξη που θέλει να το παρακολουθήσει ο θεατής. Κάνει μάλιστα και μερικά κινηματογραφικά δώρα για τους πιο υποψιασμένους θεατές, όπως την ερμηνεία του Bill Murray στο ρόλο της βαριεστημένης αρκούδας, του Baloo και την ενσάρκωση του «κακού» από τον Idris Elba.
Το Jungle Book χρησιμοποιεί όλη την φασαριόζικη τάση για μεγάλα και εντυπωσιακά μεγέθη του King Kong του Peter Jackson, χωρίς την πλαδαρότητα και την αστοχία εκείνης της χάρτινης φαντασίας, αλλά με την μαεστρία ενός James Cameron που αποφάσισε να ανακαλύψει τον παιδικό αφηγητή μέσα του.
Η ταινία αποτελεί ένα από τα υγιέστερα καλοκαιρινά blockbuster του Hollywood, που ισορροπεί με μαστοριλίκι την αφήγηση, την τεχνολογία και την υπολογισμένη γοητεία.
{youtube}ya2oDtQptok{/youtube}
