Το Hateful Eight και το Steve Jobs, προάγουν την πλοκή σχεδόν αποκλειστικά μέσα από τους διαλόγους των χαρακτήρων τους. Συμπτωματικά και οι δυο ταινίες πάτωσαν εμπορικά στην Αμερική. Πιθανότατα το κοινό δεν είναι διατεθειμένο να αφεθεί με εμπιστοσύνη σε ένα διαλογικό πινγκ πονγκ που εξελίσσει την πλοκή και χαρτογραφώντας την ψυχολογία των ηρώων με το στυλιζάρισμα των έξεων.
Ο Κουέντιν Ταραντίνο αφού κάνει ένα πρώτης τάξεως homage στην πλανοθεσία του μαέστρου Σέρτζιο Λεόνε στο Hateful Eight, χτίζει την πλοκή μέσα σε ένα ορμητήριο στη μέση του πουθενά ενώ η χιονοθύελλα λυσσομανάει από έξω. Κάπου ανάμεσα στις whodunit ιστορίες μυστηρίου, στην μυθολογία των σπαγγέτι γουέστερν και στο crime movie, o δαιμόνιος Κουέντιν εξακολουθεί να κάνει ΣΙΝΕΜΑ όταν οι συνοδοιπόροι του σκηνοθετούν ιστορίες. Επτά άνδρες και μια γυναίκα με αμφιλεγόμενα κίνητρα και με πολύ μίσος, αντιμετωπίζουν την αυξανόμενη καχυποψία, την έκκριση πανικού και το φλέγον μίσος, μέσα από παιχνίδια του μυαλού, από λεκτικά πυρά και από λογύδρια μίσους. Για τρεις ώρες οι παράλληλοι μονόλογοι δημιουργούν μια ατμόσφαιρα πιο παγερή από τον ακατάπαυστο χιονιά και οι όξινοι διάλογοι αμβλύνουν το αίσθημα κλειστοφοβίας. Μέγιστο κατόρθωμα για τον Κουέντιν που ξεσκονίζει την ικανότητά του στην αριστοτεχνική χρήση του διαλόγου που τον έκανε τον πρώτο ροκ σταρ σκηνοθέτη με τα Reservoir Dogs και το αριστουργηματικό Pulp Fiction. Αυτή τη φορά ο διάλογος είναι πιο στυλιζαρισμένος,
Ο Άαρον Σόρκιν από την άλλη, έμπειρος από τον προοδευτικό πολιτικό λόγο του West Wing, από τις πυρετώδεις εντάσεις εσωτερικού χώρου στα παρασκήνια του δημοσιογραφικού κόσμου με το Newsroom, αλλά κυρίως από τον δημιουργικό, τεχνολογικό του Social Network, επιχειρεί μια βιογραφία με τρόπο που οι λέξεις δεν εκφέρονται αλλά ξεπηδούν σαν πίδακες ανάμεσα σε ήρωες που τρίβουν τις ενοχές τους, τις εξομολογήσεις τους και τα απωθημένα τους στη μούρη των άλλων, σε μακρόσυρτες και βραδυφλεγείς αναμετρήσεις σε τρία σημεία καμπής στην ζωή του αιρετικού γκουρού της τεχνολογίας, SteveJobs. Οι τρεις κομβικής σημασίας στιγμές στη ζωή του SteveJobs, εξελίσσονται μέσα από διαξιφισμούς και αντιπαραθέσεις μέσα από ατελείωτες σελίδες γάργαρου διαλόγου. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του Jobsεξελίσσεται μέσα από θεατρικής φύσεως εντάσεις, διπλωματικές μανούβρες και εξομολογητικές επιθέσεις οργής. Ένα θεατρικό σε τρεις πράξεις με άριστα ενορχηστρωμένο διάλογο, που σχεδόν ακούς το ρυθμό μέσα από τον διάλογο.
Ακολουθούν μερικά ακόμα παραδείγματα ταινιών όπου ο λόγος, ήταν πιο απολαυστικός από την πλοκή και που επιδέχονται νιοστές θεάσεις μόνο και μόνο για την ποιότητα των διαλόγων.
Trust (1990)
Ο Hal Hartley μπορεί να θεωρηθεί με ευκολία ως ο πατριάρχης της ανήσυχης πλευράς της ανεξάρτητης σκηνής του Αμερικάνικου σινεμά από τη δεκαετία του 90 και μετά. Σαν δημιουργός κατάφερε και έφτιαξε έναν απόλυτα προσωπικό κόσμο από μοναχικούς ήρωες. Έχτισε γύρω τους μια πυκνή δραματουργία με μινιμαλιστική δράση, κοφτό και πανέξυπνο διάλογο με επαναληπτικές ατάκες που έδιναν μια ξεχωριστή και χαμηλόφωνη εκκεντρικότητα. Ο Νεοϋορκέζος σκηνοθέτης αποτελούσε την επιτομή του cool και ήταν η απόλυτα μοντέρνα πρόταση της εποχής του. Ο εκκεντρικός τρόπος ερμηνείας των ηθοποιών και το αποστασιοποιημένο ύφος που εκστομίζουν τις ατάκες τους θυμίζει την αισθητική προσέγγιση του Bresson και η εφευρετικότητα του μοντάζ φέρνει στο μυαλό την πρώτη χρυσή εποχή του Godard της δεκαετίας του 60.
His Girl Friday (1040)
Αδιανόητα απολαυστική ταινία του Χάουαρντ Χοκς με τον Cary Grant στο ρόλο ενός εκδότη εφημερίδας που προσπαθεί να σαμποτάρει τα σχέδια της πρώην συζύγου του από το να ξαναπαντρευτεί. Ο σκαμπρόζικος διάλογος τούτης της αρχετυπικής κομεντί διαθέτει τόση χάρη και τέτοια σπιρτάδα που είναι αδύνατον να μη σε παρασύρει με το σπιντάτο και έξοχα εναρμονισμένο στυλ του. Υψηλά επίπεδα ψυχαγωγίας.
A Pure Formality (1995)
Πρόκειται για ένα από τα πιο συγκλονιστικά διαλογικά θρίλερ. Ο Ντεπαρντιέείναι στο ρόλο ενός ανθρώπου που συλλαμβάνεται στη μέση της νύχτας να τρέχει σαν τρελός να ξεφύγει από κάτι, χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για το πώς βρέθηκε εκεί και τι έχει συμβεί. Ο επιθεωρητής που τον συλλαμβάνει (ο Πολάνσκι περιορίζεται στο ρόλο του ηθοποιού σε ένα θρίλερ που θα πέθαινε να σκηνοθετήσει ο ίδιος) έχει τις υποψίες του σχετικά με έναν φόνο που έγινε στην περιοχή. Υποδειγματική ατμόσφαιρα ψυχολογικού τρόμου, σκηνοθετικά τρικ που παίζουν με τα όρια του κάδρου, παιχνίδια που μυαλού με τον λόγο και ένα φινάλε-αποκάλυψη που προκαλεί σοκ.
12 Angry Men (1955)
Η πλοκή καμιάς δικαστικής ταινίας δεν ακολούθησε τους ενόρκους μιας δίκης στην αίθουσα των διαβουλεύσεων. Ο Σίντνευ Λιούμετ στο αριστουργηματικό ντεμπούτο του, μας κλειδώνει σε ένα τέτοιο δωμάτιο, με 12 άνδρες που έχουν την υποχρέωση να συζητήσουν λίγο πριν καταδικάσουν έναν νεαρό μαύρο για φόνο. Ο Πήτερ Φόντα ξεχωρίζει ανάμεσα σε ένα αεροστεγώς κλεισμένο δράμα δωματίου όπου τα αλλεπάλληλα επιχειρήματα είτε επάνω σε ηθική είτε σε αμοραλιστική βάση, καταρρακώνουν συνειδήσεις εν μέσω ενός αποπνικτικού καύσωνα ένα μεσημέρι στη Νέα Υόρκη. Αξεπέραστο δείγμα διαλογικού σινεμά που με υγειές ηθικοπλαστικό μήνυμα και ασίγαστη ένταση στα διαλογικά μέρη , που δίνει τροφή για συζητήσεις μετά από εξήντα χρόνια.
My Night with Maud (1969)
Η ταινία του Έρικ Ρομέρ είναι μια σπουδή πάνω στα διλλήματα και τις ερωτικές ενοχές ενός καθολικού άνδρα, ο οποίος διανύει μεγάλη υπαρξιακή κρίση και τα ιδανικά του κλονίζονται, όταν έλκεται ερωτικά από μια γυναίκα ελευθέρων ηθών. Ο Jean-Louis Trintignant είναι υπέροχος στο ρόλο του άνδρα που χάνεται σε ατέρμονες φιλοσοφικές συζητήσεις πάνω στο ζήτημα του one night stand, της ερωτικής ηθικής, της απιστίας και των ενοχών που απορρέουν από την έμφυτη αγωνία της καθολικής ανατροφής.
Waking Life (2001)
Αν και ανήκει στην ελίτ των ανεξάρτητων σκηνοθετών της δεκαετίας του 90, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ εφάρμοσε μια πρωτότυπη, χειροποίητη τεχνική animation για ένα ήπιο, διασκεδαστικό και pop φιλοσοφικό δοκίμιο για υποψιασμένους θεατές. Μια σειρά παράδοξων ονείρων, εγκλωβισμένα μέσα σε όνειρα τα οποία αναλύονται φιλοσοφικά μέσα σε άλλα όνειρα. Ο κόσμος του ασυνειδήτου, πιο ψυχεδελικός από ποτέ μέσα από φιλοσοφικές συζητήσεις γύρω από την κοινωνία, της πολιτική και τον περιβάλλοντα κόσμο.
