Ένα live-δυναμίτη επιφύλασσε ο James Taylor στο αθηναϊκό κοινό ως ανταμοιβή για τα 5 χρόνια απουσίας του, με το groove να ξεχειλίζει το γεμάτο Gagarin, που τίμησε τον Βρετανό μουσικό το βράδυ της Παρασκευής.

Πάνε 30 χρόνια από την πρώτη εμφάνιση του James Taylor στην Αθήνα και 5 από την τελευταία του. Από μόνοι τους οι αριθμοί μιλούν όχι μόνο για έναν καλλιτέχνη ιδιαίτερα αγαπητό στο ελληνικό κοινό, αλλά και για έναν performer που από τα τέλη των 1980s μοιράζει απλόχερα το groove της funk jazz μουσικής του ανά τον κόσμο, με άνεση και μ' ένα αξιαγάπητο τουπέ· το οποίο δεν υψώνει τείχη επιτυχίας, αλλά αντίθετα σε προσκαλεί να αφεθείς στην αυθεντία του.

72Jtq_2.png

Η βραδιά ξεκίνησε ωστόσο με μια άλλη έκπληξη, που ακούει στο ασυνήθιστο όνομα TFATFY και αποτελεί το πεδίο acid jazz πειραματισμών 4 γνωστών φυσιογνωμιών της ελληνικής όχι-και-τόσο-τζαζ σκηνής. Στην ηλεκτρική κιθάρα είδαμε λοιπόν τον Μηνά Λιάκο (Imam Baildi), στα πλήκτρα τον Σπύρο Μάνεση (Λένα Πλάτωνος, Σαβίνα Γιαννάτου κ.ά.), στο μπάσο τον Στέλιο Προβή (Planet Οf Zeus, Imam Baildi) και στα ντραμς τον Σεραφείμ Γιαννακόπουλο (Planet Οf Zeus, Δήμητρα Γαλάνη κ.ά.). Ήταν το supergroup που «άνοιξε» τον κύριο Taylor, με δυνατές, funky μπασογραμμές και με acid τύμπανα, με  τραγούδια που γίνονταν χρώματα, αλλά και με το «δικό του» κοινό, το οποίο στήριζε και επευφημούσε ακόμα και για τον λίγο χρόνο που είχαν πάνω στη σκηνή. Με επικοινωνιακή διάθεση και κομμάτια από την πρώτη τους (φετινή) δισκογραφική δουλειά Well, Excuse Me, οι TFATFY προλόγισαν καθώς έπρεπε τον «αληθινό» James Taylor, όπως είπαν και οι ίδιοι περιπαικτικά, χάρη στις αναφορές που μπορεί να διέκρινε κανείς στη μουσική τους.

72Jtq_3.png

Λίγο μετά τις 22:30, η σκηνή ανήκε πλέον στον κουστουμαρισμένο James Taylor και στους μουσικούς του. Με αέρα σιγουριάς και αυτοπεποίθησης, το κουαρτέτο δεν άφησε καμία αμφιβολία ότι ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Κάπως έτσι, από τo πρώτο κιόλας κομμάτι, τα χέρια του Taylor άρχισαν να τρέχουν σχεδόν υπερφυσικά πάνω στα πλήκτρα του hammond, το οποίο για την επόμενη μιάμιση ώρα θα δεχόταν χωρίς ανάπαυλα το στιλάτο παίξιμο και τους έξαλλους αυτοσχεδιασμούς του. Εκμεταλλευόμενος κάθε σπιθαμή των χεριών του, με μια φυσικότητα που έκανε τα πλήκτρα προέκταση του σώματος (κι όχι απλά των άκρων του), ο James Taylor απέδειξε γιατί θεωρείται από τους πιο κουλ δεξιοτέχνες του hammond, αλλά και πολύ καλός σόουμαν.

72Jtq_4.png

Έτσι, σχετικά σύντομα, τράβηξε τη γραβάτα, έβγαλε το σακάκι και σήκωσε τα μανίκια, ώστε να «βασανίσει» το κοινό –το οποίο σχεδόν παρακαλούσε για το επόμενο σολάρισμα από τα χέρια του στο “Green Onions”– να το λικνίσει στο θέμα του “Starsky Αnd Hutch”, να μπλέξει τις χρονολογίες, τις αναφορές και τα θέματα από τον εμβληματικό Herbie Hancock μέχρι το “Mission: Impossible” και φυσικά να προσκαλέσει άπαντες σε χορό και τραγούδι με το “The Numbers”. Αν μη τι άλλο, είναι δείγμα επιτυχίας και παραστατικής δεινότητας να κάνεις το κοινό να «τραγουδήσει», ακόμα κι όταν το σόου σου είναι ως επί το πλείστον ορχηστρικό.

72Jtq_5.png

Γύρω στις 00:00 έπεσαν οι πρώτες παρατηρήσεις για να κλείσει σιγά-σιγά η συναυλία, ωστόσο αυτό ήταν κάτι που δεν ήθελε ούτε ο κόσμος, ούτε και το κουαρτέτο. Έτσι ο Taylor ζήτησε ένα ακόμη κομμάτι, το οποίο ήρθε από τη δισκογραφία των New Jersey Kings, το δεύτερο «πρόσωπο» του κουαρτέτου, για τις πιο «ωμές» πτυχές της ταυτότητάς του. Έτσι ο James Taylor χόρεψε το αθηναϊκό κοινό στους funky ήχους του “All Wrapped Up” για λίγο ακόμα.

72Jtq_6.png

Από τη θέση του hammond του, o Βρετανός μουσικός έβγαλε φωτογραφίες, μοίρασε CD στον κόσμο και ευχαρίστησε θερμά την Αθήνα για μία ακόμα συνάντηση, 30 χρόνια μετά την πρώτη γνωριμία. Παρά το γεγονός ότι το κουαρτέτο βρέθηκε στην Αθήνα για μόλις λίγες ώρες (ήρθαν αποκλειστικά για την εμφάνισή τους στο Gagarin και θα έφευγαν τα ξημερώματα), στάθηκαν ακμαίοι μέχρι το τελευταίο λεπτό. Επικοινωνιακοί, επαγγελματίες, καταπληκτικοί μουσικοί και πολύ μακριά από μετριοφροσύνες –ξέρουν άλλωστε πολύ καλά το παιχνίδι του live– οι James Taylor Quartet στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και της ιστορίας τους στο κεφάλαιο του ευρωπαϊκού jazz/funk ήχου και του ξέφρενου γκρουβαρίσματος.

{youtube}DRgrKh5xM1U{/youtube}

 

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured