Ααααχχχ... Παρασκευή φίλες και φίλοι αναγνώστες.
Παρασκευή, μετά από μια εξαντλητική εβδομάδα με 4-5 ώρες μέσο όρο ύπνο, να ξέρεις ότι είναι η μέρα σου (και όχι η Κυριακή, όπως για τους υπολοιπους).
Η μέρα που θα χαλαρώσεις, θα κοιμηθείς μέχρι το μεσημέρι, θα κάνεις τη βολτούλα στους γεμάτους δρόμους του κέντρου του Manchester, θα χαθείς σε βινύλια και cd, θα, θα...
Τστ-στκα..τσκκ.. @%$@% $@%$@#!!#$$! "Ποιος καραγκιόζ.. πρωινιάτ...".
Εκεί που λέτε, που κοιμάσαι ήσυχος προσπαθώντας να απολαύσεις το θαυμάσιο (βροχερό και κατάμαυρο) πρωινό σε γλυκά όνειρα με αγγελάκια, τελειωμένα projects, χιλιάδες δίσκους, ποδοσφαιρικές νίκες (ή μάλλον ήττες των αντιπάλων), μια διακοπτόμενη βοή τραντάζει το καλοστημένο σου παραμύθι, το πάτωμα τρέμει, η καρδιά σου πάλλεται σε drum 'n' bass ρυθμούς, τα παράθυρα τρίζουν, και... Φτου να πάρει... Ο από πάνω μόλις πήρε το δίσκο των Asian Dub Foundation...
Ενα όμορφο Παρασκευιάτικο πρωινό φίλες και φίλοι. Και ποιος αχάριστος να διαμαρτυρηθεί γιατί ξύπνησε με το album της χρονιάς, και όχι ως συνήθως με το προηγούμενο (καθώς τόσους μήνες εδώ στην ξενιτιά που να υπάρξει "ενημέρωση") πόνημα του Σφακιανάκη. Ενα όμορφο πρωινό, προιδεάζει για μια όμορφη νύχτα. Διάολε, Beck είναι αυτός. Να βγει μονάχα να τον δούμε, και τίποτα άλλο.
|
|
Beck, και μάλιστα sold out από το Δεκέμβριο. Ναι, από το Δεκέμβριο.
Μου αρέσουν τα sold out. Τα κλασικά sold out. Kαι το εν λόγω sold out, φίλες και φίλοι, είναι από τα τελευταία.
Πρώτα απ'όλα έχει στριμωξίδι...
Σαφώς όχι το στριμωξίδι του Ρόδον, όπου κάθε άτομο που υπολογίζεται για τη χωρητικότητα του club, υποτίθεται από τους ειδικούς ότι δεν ξεπερνά τα 50 κιλά. Άλλωστε εκεί είναι ο μέσος όρος, γιατί λέτε ψέμματα στον κόσμο αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι (ρουφιάνοι ναι, δημοσιογράφοι όχι).
Κι όπως όλα τα sold out έχει περιορισμένη οπτική. Είναι, ξέρετε, από εκείνα που βρήκες στην τρύπα ανάμεσα στο ζευγάρι, αλλά ξαφνικά τα δύο νεόκοπα love birds αποφάσισαν να αποδείξουν τον κατάφωρο έρωτά τους, αλλά εσύ επιμένεις, αλλάζεις θέση, ώσπου να έρθει εκείνος ο ψηλός με το ράστα που καλύπτει 90 μοίρες οπτικού πεδίου, και πάει λέγοντας. Αέναη και συναρπαστική η διαδικασία του βρες τη γωνία, κράτα ισορροπία, χόρεψε, χαλάρωσε, φίλες και φίλοι αναγνώστες.
Φανταστικό Quote #1: "Ο rock'n'roll κόσμος μας, αυτός είναι, κι αμα δεν σας αρέσει δεσποινίς να τον παρακολουθήσετε από το Μέγαρο Μουσικής με την τουαλέτα σας".
Αλλωστε, και καρέκλες είχε το μαγαζί (στο πάνω διάζωμα), και τουαλέτες - για κατούρημα και για φόρεμα. Λίγο πιο sport βέβαια οι τελευταίες.
Κι όπως σε όλα τα sold out, είναι να μην του έρθει το διπλανού η "επιθυμία", και βρεθείς "μαστούρας", που λέει κι ο φίλος μας ο Κώστας Θ., ή/και κλασμένος, ευρισκόμενος στο έλεος και του μεσημεριανού γεύματος του διπλανού, το οποίο φυσικά εύχεσαι να μην περιλάμβανε σημαντική δόση από όσπρια.
|
|
Κι όπως σε όλα τα sold out, οι από μέσα δεν είναι και οι πιο φανατικοί από τους απ'έξω ή εν τέλει όχι και το ιδανικό κοινό. Και ακίνητος να κάθεται ο Beck (ο τραυματισμένος από το προηγούμενο χαοτικό encore στο Wembley, Beck, ο οποίος όχι μόνο έπαιξε την επόμενη μέρα, αν και την είχε περάσει μέχρι τις 4 το πρωι στο νοσοκομείο, αλλά άφησε άπειρες θερμίδες και κουβάδες ιδρώτα πάνω στη σκηνή), όταν μπαίνει το "New Pollution", το σώμα (κυρίως) και η ψυχή πρέπει να ενεργοποιούνται αυτόματα - είναι αυτή η εντολή που έρχεται εκ των έσω και δεν χρειάζεται υποβολέα. Είναι νόμος της φύσης για τον μη ξενέρωτο.
Κι όπως όλα τα sold out, μοιάζει με ένα ποδοσφαιρικό ντέρμπι στην έναρξή του. Και ο Beck θέλει, αλλά δεν ξέρει το κοινο του, και το κοινό δεν ξέρει στην πλειοψηφία του, αλλά για να πλήρωσε 17 λίρες για να τον δει, μάλλον κάτι θα θέλει κι αυτό το άμοιρο. Εύχεσαι βέβαια αυτό που θέλει να μην είναι μόνο η καρικατούρα του MTV, αλλά και ο μουσικός Beck. Αυτός που αποφάσισε να μην καταναλωθεί από την αύρα του cool freak, και χωρίς να την απαρνηθεί, να ρίξει τη βουτιά-μαγκιά στις ρίζες με έναν εκ των κορυφαίων δίσκων της δεκαετίας. Γιατί άλλωστε η μαγκιά κρίνεται από το αποτέλεσμα.
Χμμμ.. Σαν μπερδεμένα να τα λέω. O.k. πάμε στα βασικά. Επεράσαμε όμορφα, η μπάντα έπαιξε καλά, του drummer του έφυγαν κανά δυο έτοιμες λούπες, και... Αυτά θέλετε; Δε νομίζω. (συνέχεια)
