Κυκλοφόρησε τον περασμένο Απρίλιο η νέα σου δουλειά, το Better Than Home. Πώς κρίνεις τη μέχρι στιγμής αποδοχή της;
Η αποδοχή του δίσκου μού φαίνεται φανταστική. Ο κόσμος γενικά σχολιάζει πως τον κινητοποιεί συναισθηματικά, ίσως και να τον συγκινεί, αλλά με έναν θετικό τρόπο: έναν πραγματικά θετικό τρόπο. Αυτό με χαροποιεί βέβαια και με κάνει υπερήφανη.
Διαβάζεις γενικώς αυτά που γράφονται για τη μουσική σου; Κι αν ναι, κατά πόσο σε επηρεάζουν;
Σε γενικές γραμμές όχι, δεν τα διαβάζω. Κάποιες φορές, μετά από συναυλίες μας, τυχαίνει να μάθω ότι έχει γραφτεί κάτι (ένα κείμενο, μια καλή απάντηση ως προς το σόου). Ίσως αυτό να το διαβάσω. Αλλά προσπαθώ γενικά να μην τα διαβάζω. Δεν νομίζω ότι είναι και τόσο υγιές να ασχολούμαι με την κριτική που ασκείται στη δουλειά μου –είτε θετική, είτε αρνητική. Γιατί μετά υπάρχει ο κίνδυνος να εγκλωβιστώ σε ό,τι πιστεύουν οι άλλοι για μένα…
Για να ορίσουμε το Better Than Home πρέπει πρώτα να ορίσουμε το Home, σωστά;
Για μένα σπίτι είναι να είμαι με τον άνδρα μου (σ.σ.: ο tour manager της), με τη μπάντα μου και να βρίσκομαι στον δρόμο. Εκεί είμαι πιο ευτυχισμένη απ’ οπουδήποτε αλλού, είναι σίγουρα Καλύτερα απ’ το Σπίτι, είναι το καλύτερο. Ο κόσμος στον οποίον ζούμε είναι υπέροχος. Το να κάνεις μουσική και να ταξιδεύεις είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί.
Μοιάζεις να τραγουδάς, γενικώς, τα «φαντάσματά» σου… Θεωρείς ότι η σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων είναι πιο εύκολο να σε εμπνεύσει από τη φωτεινή;
Όχι απαραίτητα... Εξαρτάται από τη διάθεση στην οποία βρίσκομαι…
Έχουν πλέον περάσει 20 χρόνια από τότε που ξεκίνησες. Ποια θα έλεγες ότι ήταν η σημαντικότερη στιγμή αυτής της πορείας;
Δεν γίνεται, δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία, έχουν υπάρξει τόσες πολλές υπέροχες στιγμές μέσα σ’ αυτά τα χρόνια. Αν έπρεπε πάντως να επιλέξω κάποια ως την πιο σημαντική, θα διάλεγα τη στιγμή που παντρεύτηκα τον άνδρα μου. Όσον αφορά τη μουσική, θα πήγαινα ακόμα πιο πίσω, όταν άκουσα για πρώτη φορά τη “Σονάτα του Σεληνόφωτος” του Μπετόβεν, ήμουν βέβαια τότε πολύ μικρή. Όμως με κινητοποίησε τόσο πολύ συναισθηματικά, ώστε μ’ έκανε αυθόρμητα να πάω προς το πιάνο. Στάθηκε μια πολύ σημαντική στιγμή κι εκείνη, γιατί μάλλον εκεί άρχισα να ονειρεύομαι την ενασχόληση με τη μουσική.
Οπότε, όταν ξεκινούσες, μπορούσες να φανταστείς ότι θα κρατήσει, σωστά;
Ακριβώς! Όταν πια ξεκίνησα ήξερα ότι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, μ’ αυτό θα ασχολούμαι στην υπόλοιπη ζωή μου.
Ποιες ήταν τότε οι επιρροές σου;
Ω, ήταν και είναι τόσοι πολλοί. Ο Μπετόβεν, ο James Taylor, οι Black Sabbath, οι Rush, η Billie Holiday, ο Robert Johnson, ο Otis Redding, η Aretha Franklin, ο Bob Marley, οι Ramones… Είναι πάρα πολλοί και διαφορετικοί…
Έχεις μοιραστεί τη σκηνή με ανθρώπους όπως ο Jeff Beck ή ο Buddy Guy. Πώς είναι να δουλεύεις με τέτοιους θρύλους;
Είναι φανταστικά, εκπληκτικά! Τους αγαπώ και τους δύο, είναι πραγματικά υπέροχοι…
Αν δεν κάνω λάθος, έρχεσαι για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Τι να περιμένουν όσοι κατηφορίσουν στην Τεχνόπολη, στις 30 του Ιούνη;
Όντως θα είναι η πρώτη μου συναυλία στην Ελλάδα. Τι να περιμένετε, τώρα… Θα παίξουμε κάποια τραγούδια απ’ όλους τους δίσκους, βεβαίως και αρκετά από τον τελευταίο. Να περιμένετε επίσης πολλή αγάπη, χαρά και μπόλικο ενθουσιασμό από μία φανταστική μπάντα!
{youtube}xlpQ7IOlov4{/youtube}
