Φωτογραφία 2: Χάρης Σφακιανάκης
Παρότι ποτέ δεν έπαψες να είσαι συναυλιακά ενεργή, πέρασαν 10 χρόνια από την τελευταία φορά που έπαιξες στο Gagarin. Ήταν τυχαίο ή ήταν η επιτυχία σου που αναγκαστικά σε έστρεψε προς χώρους οι οποίοι «παραδοσιακά» συνδέονται στην Ελλάδα με το ευρύτερο κοινό;
Ήταν απλώς η ροή του χρόνου που με κράτησε μακριά από το Gagarin για τόσο καιρό και σχεδόν το μετανιώνω. Τα τελευταία 10 χρόνια είχα την τύχη να γεμίσω με τόσες πανέμορφες εμπειρίες από πολλές περιοχές της Ελλάδας και του εξωτερικού, πολύ διαφορετικούς χώρους, μεγάλους, μικρούς, εντυπωσιακούς ή σκοτεινούς. Το 2006 ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα τολμούσα να φανταστώ τα όσα ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια στη ζωή μου και οφείλω να ομολογήσω πως σε καμία περίπτωση δεν σκόπευα να γυρίσω στο Gagarin μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Εύχομαι να είχα παίξει όταν ο Νίκος Τριανταφυλλίδης ήταν ακόμη μαζί μας. Το συζητούσαμε πολλά χρόνια, το ήθελε πολύ ο ίδιος κι εγώ διαρκώς του έλεγα πως θέλω να ξαναγυρίσω στο Gagarin, τον αγαπημένο μου συναυλιακό χώρο στην Αθήνα. Αλλά όλο κάτι τύχαινε… Δεν πρόλαβα, και στις 16 Σεπτέμβρη θα του κάνω δώρο τη συναυλία για εκεί ψηλά.
Στη συναυλία της 16ης Σεπτεμβρίου θα ακούσουμε και το καινούριο σου τραγούδι "Hey Hallelujah". Σημαίνει αυτό ότι βρίσκεσαι στη διαδικασία να γράψεις/ηχογραφήσεις νέο υλικό;
Ναι, βρίσκομαι σε γεμάτη δημιουργική περίοδο. Ετοιμάζω 2 δίσκους ταυτόχρονα και το "Hey Hallelujah" είναι ένα από τα πρώτα κομμάτια που θα ήθελα να κυκλοφορήσω. Είναι εισαγωγικό και ανοίγει η καρδιά μου όταν το τραγουδώ. Πέρασα 2 χρόνια με πάρα πολλά ταξίδια, γνώρισα πολύ κόσμο, έζησα κάτι τελείως διαφορετικό όταν μετακόμισα στην Αμερική και όλα αυτά έχω ανάγκη να τα κάνω τραγούδια. Ανυπομονώ να ξεκινήσω νέους κύκλους στη μουσική μου ζωή.
Τι νιώθεις να κέρδισες από τις συναυλίες σε μητροπόλεις σαν τη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, το Λονδίνο και το Παρίσι; Τι διαφέρει η όλη διαδικασία από τη χώρα μας, πέρα φυσικά από την κλίμακα;
Απλώς έμαθα να διαχειρίζομαι ένα διαφορετικό κοινό. Δεν ήταν εύκολο στην αρχή αν και γενικά είμαι άνθρωπος που προσαρμόζομαι γρήγορα. Μου αρέσουν οι προκλήσεις. Επόμενως, όσο και να με τρόμαξε στην αρχή, βρήκα ενδιαφέρον το γεγονός πως έπρεπε να προσέχω αυστηρά τους στίχους μου, να μιλήσω στο κοινό στα αγγλικά, να αστειευτώ ή να ανοίξω διάλογο. Επίσης, πέρα από την επί σκηνής εμπειρία μου, έπρεπε να προωθήσω τη δουλειά μου γενικότερα. Αναγκάστηκα έτσι να δίνω συνεντεύξεις στα αγγλικά και κάποιες φορές με διερμηνέα στη Γαλλία. Έμαθα να σκέφτομαι απλά και να αποδίδω τις σκέψεις μου σε λόγια ακόμη πιο απλά. Όλα αυτά πιστεύω θα μπορούσα να τα είχα αποφύγει αν ήθελα, αλλά γιατί να μην το κάνω; Νιώθω πολύ γεμάτη και πολύ πιο ήρεμη μετά από όλες αυτές τις εμπειρίες. Το μόνο που έχω να κάνω είναι να βρίσκω τρόπους να βλέπω μόνο τη θετική πλευρά για τα όσα κάνω.
Τι κοινό ήρθε αλήθεια σε αυτές τις εμφανίσεις σου; Και τι αντιδράσεις είδες από σκηνής ή και μετά το live ίσως, backstage;
Ήρθε μουσικόφιλο κοινό από όλες τις ηλικίες. Η αντίδραση του κόσμου ήταν απίστευτη. Με εξαίρεση ένα live μου στη Νέα Υόρκη, η κάθε συναυλία εκεί έξω ήταν και μια ζεστή αγκαλιά από χαρούμενους ανθρώπους. Πολύς κόσμος ερχόταν στα καμαρίνια ή περίμενε έξω για αυτόγραφα. Ειδικά στη Γαλλία όπου και ο τελευταίος μου δίσκος Secret In The Dark είχε μεγάλη ανταπόκριση. Ήταν συγκινητικό.
Αλήθεια, η ζωή στο Λος Άντζελες πώς είναι; Ξέρεις τώρα πώς έχουμε στο μυαλό μας τέτοιες πόλεις, κυρίως λόγω του σινεμά. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;
Είναι κάτι αντίστοιχο με το πώς έχει στο μυαλό του ένας Αμερικάνος την Αθήνα μας! Το Λος Άντζελες φαίνεται πολύ εντυπωσιακό για 10 μέρες αλλά για πολλούς που ζουν εκεί είναι αρκετά μοναχική πόλη. Στην αρχή, εγώ προσωπικά ένιωθα πολύ περίεργα, δεν μπορούσα με τίποτα να καταλάβω τον τρόπο ζωής των Καλιφορνέζων. Είχα συνηθίσει στον θόρυβο της Νέας Υόρκης και της Αθήνας, να ψάχνω να παρκάρω ή να τρέχω να προλάβω, γενικά.
Εκεί είναι όλα στη θέση τους και ο χρόνος κυλάει πιο αργά. Απλωμένα και αθόρυβα. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει περίπτωση να κλείσει κάποιος ραντεβού και να μη το αναβάλει για αύριο. Χαλαρά. Γι' αυτό και το αγάπησα. Δεν είναι τόσο ακριβό όσο η υπόλοιπη Αμερική και παρόλο το τεράστιο μέγεθος, σου χαρίζει μια ηρεμία, κάνει εύκολη την καθημερινότητά σου. Έχει ωραίο κλίμα, οξυγόνο και κυρίως είναι καλοκαίρι σχεδόν όλο το χρόνο. Αλλά είναι μακριά… Κι εκείνος ο Ειρηνικός, είναι τρομαχτικός, αχανής. Καμία σχέση με τη θάλασσα στην οποία μεγάλωσα. Ας πούμε πως η κάθε πόλη είναι όμορφη αρκεί να έχεις κοντά σου τους ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε.
Διάβασα στη συνέντευξη που έδωσες στη Lifo ότι κατά τη γνώμη σου το Secret In The Dark δεν διέθετε hit. Θυμάμαι μάλιστα και όταν μας είχες μαζέψει για προακρόαση, διάφορους ανθρώπους του Τύπου και του ραδιοφώνου, ότι υπήρχε μια τέτοια αγωνία –ότι κάποιοι αναστέναξαν δηλαδή με ανακούφιση όταν ακούστηκε το "Give Us Wings". Κάτι τέτοιο, όμως, δεν σημαίνει απλά ότι ίσως δεν υπήρξε hit με βάση το πώς λειτουργεί μια συγκεκριμένη τάση στα ραδιόφωνα της χώρας μας;
Αυτό που ονομάζουμε «hit» είναι κατά κύριο λόγο το τραγούδι από έναν δίσκο που θα έχει την πιο μαζική ανταπόκριση. Το Secret Ιn Τhe Dark ήταν περισσότερο μία συλλογή από διαφορετικά ακούσματα, παρά ένας ενιαίος δίσκος. Ως κομμάτι, τώρα, το "Secret In The Dark" είχε σοβαρή ανταπόκριση στα ραδιόφωνα της Αμερικής και της Γαλλίας, αλλά ενδεχομένως αυτό να έγινε γιατί με εκείνο συστήθηκα ως νέο όνομα εκεί έξω. Στην Ελλάδα δεν έγινε σωστή προώθηση του δίσκου το 2014, όταν κυκλοφόρησε. Με στεναχωρεί, όμως δεν έχει καμία σημασία. Δική μου ευθύνη ήταν να επικοινωνήσω τον καινούργιο μου δίσκο με τον κόσμο, να δώσω περισσότερες συναυλίες και να τον προωθήσω με διάφορους τρόπους. Είμαι μονίμως δημιουργική, τρέχω ανάμεσα σε Αμερική και Ευρώπη, αλλά μερικές φορές δυστυχώς κάτι δεν θα προλαβαίνω να κάνω όπως θα το ήθελα.
Εκ των υστέρων, πόσο σωστή τη βρίσκεις –στρατηγικά μιλώντας– την απόφαση να στηριχτεί η προώθηση του άλμπουμ στο "Give Us Wings"; Δεν ήταν αντιπροσωπευτικότερη πρόταση του ήχου του κομμάτια σαν το "Babyboy" ή το "Shake Your Hands"; Ή θεωρούσες ότι θα ξένιζαν το κοινό;
Δεν βασίστηκε η προώθηση του δίσκου στο "Give Us Wings", απλώς ήταν ο τίτλος στην παράσταση στο Ηρώδειο. Ήταν μάλιστα δική μου ιδέα, μιας και στο τραγούδι αυτό οι στίχοι περιγράφουν ακριβώς την ιστορία που βίωνα εκείνη την εποχή. Το τραγούδι το έγραψα κατά τη διάρκεια της πτήσης μου για Νέα Υόρκη, πηγαίνοντας εκεί για να κυνηγήσω μια νέα αρχή. Ένιωθα υπερηφάνια και χαρά για τη συναυλία στο Ηρώδειο, η οποία ουσιαστικά ήταν μια γιορτή για όλα αυτά που είχα τελικά δημιουργήσει εκείνη τη χρονιά –κι έτσι έδωσα τον συγκεκριμένο τίτλο. Το "Shake Your Hands" είναι ξεκάθαρα το μαζικό κομμάτι του δίσκου γι' αυτό και γυρίσαμε βιντεοκλίπ στο Λος Άντζελες, το οποίο ελπίζω σύντομα να κυκλοφορήσει.
Πώς τα πήγε το Secret In The Dark στη διεθνή του διανομή; Τι δυναμική κατέγραψε πέρα από τον Ατλαντικό, τόσο σε πωλήσεις/downloads, όσο και ως βάση άλλων επαγγελματικών προτάσεων;
Στην Αμερική πήγε αρκετά καλά, ειδικά στη Δυτική Ακτή. Στην Αγγλία δεν πολύ καλά, αλλά είναι γενικά κλειστή αγορά η Αγγλία σε ξένα ονόματα. Στην υπόλοιπη Ευρώπη, κυρίως Γαλλία, Ισπανία, Ολλανδία, Βέλγιο και Ιταλία είχε πολύ σοβαρή ανταπόκριση, είχαμε τρελαθεί!
Τι σχεδιάζεις για το υπόλοιπο 2016, σαν καλλιτέχνης μα και σαν άνθρωπος;
Ετοιμάζω 2 δίσκους, θέλω να περάσω όσο περισσότερο γίνεται με την οικογένειά μου και τους φίλους εδώ στην Ελλάδα. Θα συνεχίσω να διαβάζω, να ακούω μουσική, να δημιουργώ όσο μπορώ και να χαμογελώ με αισιοδοξία. Υγεία πάνω απ' όλα και ο κήπος είναι ανθηρός!
{youtube}rnA8OjiCy64{/youtube}
