Ποιά είναι τα τραγούδια που μπορούν να νταχταρίσουν μια πόλη που αγρυπνά;

Είναι παρήγορα τραγούδια ή τραγούδια θυμού; Είναι λόγια εις μνήμιν ή λόγια εις εξάλειψιν του οδυνηρού; Ποιά είναι τα τραγούδια που αντέχουν ακόμα ν' ακούγονται απ' τα μεγάφωνα μιας Αθήνας που χάνει μία μία τις αισθήσεις της;

Δεν αναλαμβάνουμε την παραμικρή ευθύνη για τη σωστή απάντηση κι όποιος σας πει πως γνωρίζει κλείστε του το μικρόφωνο.

Εμείς ένα ξέρουμε. Η γιορτή της χαράς και του κεφιού έχει φυσικά σπιρτόζικα ματζοράκια αλλά έχει και κάτι μελωδικές γραμμές ηλεκτρισμένες, κι αυτές οι γραμμές λένε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, η μνήμη έχει γράψει, το τραγούδι της μνήμης συνθέτει τα τετραγωνικά του τόπου μας, κι έτσι άστεγοι, εμείς, ποτέ.

O Μάρκος Κώτσιας, ο Μανόλης Λιανής και η Μάτα Καστρησίου, στο μουσικό πρόγραμμα: “Remember when we used to play”, παίζουν και τραγουδούν και καθόλου δε λυπούνται.

Μάρκος Κώτσιας (πιάνο): Ο Μάρκος  Κώστιας είναι απόφοιτος της Μουσικής Ακαδημίας της Στουτγκάρδης, διπλωματούχος K.A.Klavier (diplom). Είναι μέλος της Orchestra Moblie, με πιο πρόσφατη δουλειά το «Άξιον Εστί» που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, ενώ συμπράττει σε σχήματα μουσικής δωματίου με Cello & Piano Duo και δίνει παραστάσεις σε Ελλάδα και Γερμανία με τη σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου (πιάνο-φωνή duo).

Μανόλης Λιανής (κιθάρα): Ο Μανόλης Λιανής έχει σπουδάσει κιθάραςκαι ανώτερα θεωρητικά, καθώς και Βυζαντινή μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Με το συγκρότημα "Δυστυχώς Τίποτα" εμφανίζεται από το 2008 σε ροκ σκηνές της Αθήνας.

Μάτα Καστρησίου (φωνή): Η Μάτα Καστρησίου είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Θεάτρου Τέχνης-Κάρολος Κουν με σπουδές τραγουδιού και σεμινάρια Musical στο Guilford Scool of Acting, στο Λονδίνο.