Best Albums of 2004: 41-50

41. Squarepusher - Ultravisitor
Ίσως η πιο accessible δουλειά του Squarepusher. Το ταξίδι του εξακολουθεί να προκαλεί, να τρομάζει και να ενθουσιάζει, αλλά ο
drill & bass πειραματισμό πλέον στέκεται λίγο πιο πίσω. Όλα στο αβαντγκαρντίστικο ηλεκτρονικό τοπίο του δείχνουν να παίρνουν μια πιο ανθρώπινη μορφή -το παίρνεις πρέφα από το εξώφυλλο. Ακουστικές πινελιές και jazz fusion απόπειρες συμπληρώνουν το χαρακτηρισμό του Ultravisitor: μία ακόμη εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κυκλοφορία.
Τάσος Βογιατζής

42. Modest Mouse - Good News For People Who Love Bad News
Tέσσερα χρόνια μετά το δικό τους αριστούργημα, το The Moon and Antarctica, φαίνεται δύσκολο να το ξεπεράσουν, αλλά τουλάχιστον παραδίδουν ένα σχεδόν εφάμιλλό του. Οι Σηατλέζοι θιασώτες του indie-rock συνεχίζουν τα δικά τους κόλπα (σταδιακή ανάπτυξη, έκρηξη), είναι πλέον λίγο πιο δυνατοί, με ένα ήχο πιο "προσγειωμένο", αλλά μαζί με το banjo ή το ακκορντεόν να τον χρωματίζουν, κατά την προσφιλή τους συνήθεια. Φαίνεται πάντως ότι ήγγικεν η ώρα και γι' αυτούς να πιάσουν και εμπορικά και το αξίζουν...
Τάσος Βογιατζής

43. Death From Above 1979 - You’re A woman, I’m a Machine
Το duo ήταν από τις εκπλήξεις της χρονιάς για τον Καναδά και με τους Arcade Fire, The Dears συγκέντρωσε τα βλέμματα της μουσικής βιομηχανίας εκεί. Ήδη έχουν αποκτήσει φήμη καλού live, αν και τα μοναδικά συστατικά του είναι μπάσο και drums. Με τα δύο αυτά "υλικά" παίζουν ανάμεσα στο punk, το metal, ακόμα και το stoner rock και σε κάνουν να χαζεύεις με την ενέργεια και την εφευρετικότητά τους.
Τάσος Βογιατζής

44. Leonard Cohen – Dear Heather
Μια τελευταία ματιά, ένα τελευταίο ταξίδι. Ο Leonard Cohen είναι πλέον 70 χρονών, εκφράζει την συνειδητοποίηση του τέλους και σε κάνει κυριολεκτικά να δακρίζει. Κοιτάζει πίσω στη ζωή με το ίδιο βέβαια ιδιότυπο χιούμορ, συνθετο και περιπετειώδες. Αναπολεί τις γυναίκες της ζωής του, παλιούς φίλους και μέντορες, με μια φωνή κατεστραμένη πλέον από τα χιλιάδες τσιγάρα και μελωδίες back to basics. Παραδοσιακή folk, jazz και μπαλλάντες, ένα στυλιστικό μίγμα όσων μας έχει δώσει, απλώς συνοδεύουν μια καταλαγιασμένη πλέον περσόνα. Λες και η ζωή στο τέλος της παύει να είναι μαρτύριο...
Τάσος Βογιατζής

45. Viva Vertigo - Viva Viva
Η θλίψη είναι προνόμιο των Σκανδιναβών, το έχουν αποδείξει άλλωστε πολλοί από αυτούς. Οι γείτονες του Simon Beck, Madrugada, μας το έδωσαν καλά να το καταλάβουμε πριν μερικά χρόνια με το δικό τους καταπληκτικό ντεμπούτο πίσω στα 1999 και συνεχίζουν να το αποδεικνύουν με κάθε ευκαιρία. Οι Viva Vertigo έρχονται να συνηγορήσουν και να συμπληρώσουν τους Νορβηγούς συντοπίτες τους χωρίς το πομπώδες του ήχου των τελευταίων αλλά με τη ίδια και ίσως ακόμα μεγαλύτερη ποιότητα. Παλιομοδίτικο αμερικάνικο κιθαριστικό ροκ διανθισμένο με, φορτισμένες συναισθηματικά, blues μπαλάντες που είναι ικανές να σε κάνουν να νιώσεις μια ανεπαίσθητη υγρασία στις κόρες των ματιών σου. Ίσως κάπως έτσι να ακούγονταν στις μέρες μας οι Dream Syndicate αν χαμήλωναν αισθητά τους τόνους.
Αλέξης Μπρούλης

46. Zutons - Who Killed The Zutons?
Οι Zutons είναι από το Λίβερπουλ και έχουν τον ίδιο παραγωγό και εταιρία με τους Coral. Αν βάλεις και κάποιες κοινές επιρροές, δεν θέλει και πολύ για να κι αρχίσουν οι κριτικοί τις συγκρίσεις. Η αλήθεια είναι ότι σαφώς και αρέσουν στους fans των Coral, αλλά διαφοροποιούνται ηχητικά. Η βάση τους είναι η αγάπη για το funk και το χορευτικό rock τους φτάνει στη ska (στο ένα άκρο) και στην country (στο άλλο). Όλα αυτά βέβαια με μία πιο ευαισθησία που θα περίμενε έτσι κι αλλιώς από τον παραγωγό τους (Ian Broudie) και φυσικά με μερικές κολλητικές μελωδίες.
Τάσος Βογιατζής

47. Kasabian - Kasabian
Είναι αληθές -ευλόγως για όποιον διαθέτει αυτιά και ακούει- πως ο ήχος της τετραμελούς αυτής μπάντας από το Leicester βασίζεται στην τριαδική θεότητα των Happy Mondays - Primal Scream - Stone Roses, αλλά και στο electro-rock των Chemical Brothers. Οι Kasabian δεν είναι όμως μια τόσο εύκολη υπόθεση ώστε να τους καταδικάσεις για μεταχρονολογημένη νεκροφιλία. Ακούστε λίγο πιο προσεκτικά και ανακαλύψτε πως οι Kasabian πετυχαίνουν νέες διασταυρώσεις ήχων με ικανοποιητικά και ενδιαφέροντα αποτελέσματα: ένα μίγμα electro ήχων και rock'n'roll διάθεσης, άλλοτε ευφορικό και άλλοτε ατμοσφαιρικό.
Νίκος Μποζινάκης

48. Fennesz - Venice
Το πολυαναμενόμενο follow up του Christian Fennesz στο Endless Summer δικαιώνει το χαρακτηρισμό του. Μία συνέχεια στην εξερεύνηση ηχοτοπίων μέσα από τις επεξεργασμένες κιθάρες και τα ηλεκτρονικά που σχηματίζουν τη ραχοκοκαλιά του άλμπουμ, μαζί με περιστασιακές μελωδίες πιυ αναδύονται από την ομιχλώδη ατμόσφαιρα. Μουσική που τελικά δεν είναι τόσο κρύα όσο μοιάζει, αλλά όσο την πλησιάζεις τόσο περισσότερο αποκτά ανθρώπινη μορφή. Η glitch/ambient πλευρά της ηλεκτρονικής μουσικής, abstract και μινιμαλιστική, πιο σκοτεινή αυτή τη φορά, με ζεστές ατμόσφαιρες και στρώματα ήχου ικανά για projections του μυαλού...
Τάσος Βογιατζής

49. Czars - Goodbye
Η μουσική των Czars είναι η πικρή σοκολάτα στο μελαγχολικό απόγευμα. Γλυκά και χαλαρά, μα χωρίς αφόρητους πλατειασμούς, θλιμμένα, μα όχι αβάσταχτα εσωστρεφή, τα κομμάτια του John Grant συναρμολογούν ατμόσφαιρες με αργόσυρτες αγγελικές αρμονίες. Πείτε την πλούσια ακουστική ποπ ή μπαρόκ-ποπ με country, jazz και blues αρώματα, η μουσική των Czars είναι το γενικό αντιβιοτικό της μελαγχολίας. Δεν απομακρύνεται από αυτήν, αντίθετα την περιλούζει με γοητευτική αστρόσκονη στήνοντας ένα λυρικό οικοδόμημα με αισθητική αυτονομία.
Τάσος Βογιατζής

50. Animal Collective - Sung Tongs
Τα τραγούδια του Sung Tongs έχουν σα βάση κυρίως τις ακουστικές κιθάρες, οι οποίες συμπληρώνονται από περιέργους ήχους, κραυγές και ασυνήθιστα κρουστά. Το παίξιμο βέβαια ξεφεύγει από τα συμβατικά πλαίσια και σε κάνει να νομίζεις ότι μια παρέα φολκ μουσικών έχουν συγκεντρωθεί ένα βράδυ και αφού κατανάλωσε τεράστιες ποσότητες αλκοόλ, ερμήνευε αυτοσχεδιαζοντας b-sides των Beach Boys. Εκεί που οι περισσότεροι μουσικοί αγωνίζονται να βγάλουν κάτι πρωτότυπο και καταλήγουν σε κάτι υπερβολικά στημένο, οι Animal Collective (ξανα)καταφέρνουν να είναι άμεσοι, αυθόρμητοι και τελικά πολύ καλοί. Παρόλο που γενικά ανήκουν στην κατηγορία των συγκροτημάτων που είτε αγαπάς είτε μισείς, διαθέτουν για πρώτη φορά στο Sung Tongs τις κολλητικές εκείνες στιγμές που θα εκτιμήσουν ακόμα και οι εχθροί τους!
Τάκης Θανόπουλος