Μια παράσταση με εντυπωσιακές χορογραφίες... εδάφους - αέρος αφιερωμένες στην τέχνη που μας κάνει να ονειρευόμαστε... Επειδή όταν το μυαλό και το σώμα θέλουν ...τίποτα δε μπορεί να τα σταματήσει!

Το διάσημο σε παγκόσμιο επίπεδο Cirque Le Masque, The New York Circus Dance Theatre, ένας απο τους πλέον σημαντικούς εκπροσώπους του νέου Ευρωπαϊκού τσίρκου χωρίς ζώα, παρουσιάζει ειδικά στην χώρα μας τη νέα του παράσταση "Fire & Ice". Η συγκεκριμένη δημιουργία αποτελεί και την τρίτη του θεματικού κύκλου που άρχισε με τις παραστάσεις του Cirque Eloize "Excenticus" και του Les Arts Sauts "Kayassine" τη χρονιά που πέρασε, και που σα στόχο έχει την ανίχνευση ενός νέου θεάματος.

Tο Cirque Le Masque, το χοροθεατρικό τσίρκο απο τη Νέα Υόρκη, τα τελευταία 21 χρόνια προσφέρει σταθερά στους θεατές του μια ραφινάτη multi culti εμπειρία μέσα απο τις παραδόσεις του Νέου Ευρωπαϊκού Τσίρκου, που με κέντρα τη Γαλλία στην Ευρώπη και το Μόντρεαλ στη Βόρεια Αμερική, αποτελεί μια πιο ανθρωπιστική και ανθρωποκεντρική εξέλιξη του παραδοσιακού τσίρκου.

Συγκεκριμένα, το "Fire & Ice" με 16 σπονδυλωτές ιστορίες σε snapshots, σκηνοθετική λογική και 23 καλλιτέχνες απο όλο τον κόσμο επί σκηνής, είναι ένα υπερθέαμα που με τον συνδυασμό όλων των τεχνών που περιέχει σε παραδίδει σε μια ψευδαίσθηση που μαγεύει. Ο σκηνοθέτης της παράστασης, ο οποίος έδωσε συνέντευξη τύπου την προηγούμενη της έναρξης των παραστάσεων, ανέφερε πως πρόκειται για μια παράσταση που συνδυάζει παραδοσιακά στοιχεία του τσίρκου, απο την πλευρά ακροβατικών και δεξιοτήτων, χορογραφία, σκηνοθεσία, θέατρο, μουσική, φωτισμούς, καταφέρνοντας έτσι να δώσει ένα πιο ανθρωπιστικό χαρακτήρα, ενώ συχνα παίζει με τα συναισθήματα, κινούμενο απο το δράμα στην κωμωδία. Τα ακροβατικά και όλα τα νούμερα που παρουσιάζονται εχουν επιλεχθεί μέσα απο τα καλύτερα του κόσμου και δίνουν μια ξεχωριστή αίσθηση στην παράσταση, η οποία απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Το θέμα της δημιουργίας αυτής καταπιάνεται με την εξέλιξη της γης απο την εποχή των παγετώνων στην εποχή της φωτιάς.

Η έναρξη των παραστάσεων έγινε την Παρασκευή 10 Ιανουαρίου στο Θέατρο Κολλεγίου Αθηνών και είχαμε τη χαρά να το απολαύσουμε απο τους πρώτους:

Τα φώτα έσβησαν και μέσα απο το κοινό ξεπήδησαν φιγούρες με φωσφοριζέ στολές και ομπρέλες διασχίζοντας το θέατρο, δίνοντας την θέση τους σε ένα μωβ κλόουν, ο οποίος μας σύστησε όλο το θίασο. Κάθε νούμερο ξεχωριστό, διαδεχόμενο το ένα το άλλο, έπαιζε με τα συναισθήματα και το θέαμα. Νούμερα που έπαιζαν με την αισθητική και τους νόμους της βαρύτητας και της ισορροπίας και άλλα που παίζαν με τα χαμόγελά μας. Ζογκλέρ, κλόουν, ακροβάτες διαδέχονταν ο ένας τον άλλον και έδιναν πραγματικά τον καλύτερό τους εαυτό, δίχνοντας να απολαμβάνουν τις πότε αέρινες, πότε επικίνδυνες και πότε κωμικοτραγικές κινήσεις τους. Προσοχη: Αν δε θέλετε να βρεθείτε πάνω στη σκηνή μην καθήσετε στις πρώτες σειρές. Οι κλόουν, τους οποίους θα ονόμαζα καλύτερα κωμικούς, μέσα στα τρελά παιχνιδίσματά τους μάζευαν και μερικούς απο το κοινό και τους έκαναν για λίγο πρωταγωνιστές χαρίζοντας φοβερές στιγμές γέλιου στο κοινό.

Για να πώ την αλήθεια, ύστερα απο όσα είχα ακούσει περίμενα κάτι πολύ πιο έντονο και φαντασμαγορικό, ίσως και επειδή το είχα συνδυάσει με το κλασικό τσίρκο μόνο και τώρα βρισκόμουνα σε ένα θεατρικό χώρο. Συνολικά, όμως απο την παράσταση δεν το εισέπραξα. Το θέμα της δεν ήταν πολύ εμφανές και τα νούμερα δεν είχαν σχέση με αυτό, όπως αρχικά είχα καταλάβει πως θα συνέβαινε.

Βέβαια, το κάθε νούμερο, κατά τη ροή της παράστασης, ήταν πολύ καλά τοποθετημένο ώστε να σε κρατά σε εγρήγορση τη στιγμή που ίσως άρχιζες να κουράζεσαι. Επίσης, οι μουσικές επιλογές, που κατά βάση ήταν θέματα ειδικά γραμμένα για την παράσταση, έδεναν απόλυτα με το κάθε νούμερο. Υπήρξαν νούμερα γενικά που ήταν κάτι παραπάνω απο αυτό που περίμενα, τα οποία ήταν πραγματικά μαγευτικά καθώς ξεπερνούσαν κάθε όριο και έννοια της σωματικής δυνατότητας και έκοβαν την ανάσα.

Στο τέλος της παράστασης είχα μείνει με κάποια κενά. Συνολικά, δηλαδή, ένοιωθα πως κάτι έλειπε απο το θέαμα αυτό, μεμονομένα όμως υπήρξαν στιγμές που όλα ήταν τόσο δεμένα, που με γέμισαν απόλυτα.

Σκοπός της παράστασης, όπως είπε και ο σκηνοθέτης, ήταν αυτή η παράσταση να καταφέρει να βάλει ένα κομμάτι της μέσα στην καρδιά μας. Αυτό επιτεύχθηκε κατα ένα μέρος και αυτό θα με ξαναοδηγήσει σε μια ανάλογη παράσταση με μια επιφύλαξη βέβαια, περιμέντας κάτι συνολικά πιο δυνατό.

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured