Πολλοί τον θεωρούν πρωτοπόρο, καθότι ήταν από τους λίγους που ξεχώρισαν μέσα στον αυστηρό κλοιό της γειτονικής Τουρκίας. Κάποιοι μάλιστα τον αποκαλούν «Jazzman», ενώ αρκετοί παραγωγοί φλερτάρουν με τη μουσική του για να αλιεύσουν samples, καθώς τα κομμάτια του διαθέτουν steady beats, έτοιμα για κόψιμο και επανάληψη. Εδώ ο ανατολίτικος ήχος είναι πιο σοφιστικέ, χωρίς να ροκάρει πολύ. Και μπορεί να έχει το όνομα του Προέδρου, αλλά καμία σχέση δεν έχει με την τρέλα του: ο Özdemir Erdoğan είναι από τις μεγαλύτερες μορφές που πέρασαν δισκογραφικά από την Τουρκία του 1970 και του 1980, με διαφορά. Ψυχεδελικός και φολκλόρ μαζί.
Το έτος 1978 και το label η όχι τόσο διάσημη Hap Plak (στην Τουρκία δεν λέμε Records, μα Plak). Τα περίφημα Μάτια ή Olu Gozuyle Izlenimler είναι μάλλον το πιο καλό άλμπουμ του Erdoğan από τα δεκάδες που κατάφερε να κυκλοφορήσει ο ίδιος. Σε αυτό το long player, δηλαδή, φωλιάζουν μερικά από τα καλύτερά του κομμάτια, σαν το ''Yarin Belki Gec Olur'', το ''Gurbet'' και το ''Koca Dunya''. Anadolu pop, με τη σωστή δόση κλάματος. Κιθάρες βρώμικες και πνευστά αργόσυρτα μέχρι τον θάνατο.
{youtube}ozTs4C0vm0E{/youtube}
Εδώ βέβαια μιλάμε μόνο για την 1η έκδοση, καθώς το Olu Gozuyle Izlenimler δεν επανεκδόθηκε ποτέ. Παρότι λοιπόν πρόκειται για έκδοση φτωχή, χρειάζεται να βάλεις το χέρι βαθιά στην τσέπη. Σπάνια δε θα το πετύχεις σε καλή κατάσταση, αν και έτσι και αλλιώς, δύσκολα θα το ντιγκάρεις. Άσε δηλαδή που μπορεί να χαρείς άδικα νομίζοντας ότι το πέτυχες, ενώ δεν θα είναι αυτό που θες.
Ο λόγος; Η ξεκάθαρη κλοπή του εξωφύλλου του Mirror Image των Blood, Sweat And Tears (1974). Μάτια εδώ, μάτια εκεί. Λες και κάποιος ανακάλυψε αυτόν τον δίσκο και με τη χαλαρότητα που τον διέπρεπε αποφάσισε να τον πάει στην παραγωγή. Παιδιά κοιτάχτε, ωραίο cover ε; Ας το κάνουμε δικό μας, σιγά, ποιος θα ασχοληθεί; Άσε που αυτούς τους Blood, Sweat And Tears, ποιος να τους ξέρει. Μαγεία.
{youtube}BEsXCrEA_pM{/youtube}
