Reading 99

< face="Arial" size="2">Στο τελευταίο Reading festival της δεκαετίας βρέθηκε το Avopolis, εγκαινιάζοντας μια σεζόν γεμάτη καλύψεις συναυλιών εκτός Ελλάδας. Αν και κοντεύει ενάμισης μήνας από το μικρό ταξίδι μας και τις καταπληκτικές εμπειρίες που αποκομίσαμε από τα χωράφια του Reading (λόγω της πολυήμερης διακοπής), είπαμε να τις μοιραστούμε μαζί σας... Δείτε το και σαν οδηγό για το πρώτο αντίστοιχο festival της νέας χιλιετίας. Ναι, ναι, το ξέρουμε ότι η νέα χιλιετία αρχίζει το 2001, αλλά με τόσα millenium events να ανακοινώνονται πειστήκαμε κι εμείς ότι οδεύουμε προς το τέλος της...

Κύρου ανάβασις: Βρισκόμαστε στο τρένο για Reading με όλα τα μπαγκάζια μαζί και πολλούς Ευρωπαίους γύρω μας να μιλάνε τη μητρική τους. Τουρίστες Βρετανοί και μη. Μουσικόφιλοι. Κουτσοί - στραβοί για το μεγάλο event. Το Reading, όπως κάθε μεγάλο βρετανικό φεστιβάλ, είναι event κάτι που θα διαπιστώσετε και στη συνέχεια. Φθάνοντας στην μικρή καταπράσινη πόλη στα περίχωρα του Λονδίνου (ο πληθυσμός της είναι περίπου 40.000) ακολουθούμε τις ορδές των πιστών για είκοσι περίπου λεπτά, και η ατμόσφαιρα "μυρίζει" φεστιβάλ. Και λίγο πιο κάτω ουρά για το πολυπόθητο εισιτήριο (για τις 3 ημέρες κοστίζει περίπου 44.000 δρχ.), το οποίο έχει τη μορφή πλαστικού βραχιολού που μένει πάνω στον επισκέπτη όλες τις ημέρες του φεστιβάλ (και πιστέψτε μας, είναι πολύ δύσκολο να το χάσετε, για μην πούμε να το βγάλετε), και επιπρόσθετα έχει ξεχωριστό χρώμα, ανάλογα με τη διάρκεια παραμονής σας στο festival.

Τζαμπατζήδες: Ξεχάστε την ελληνική οργάνωση. Εκεί δεν είναι Rockwave, και ούτε να διανοηθείτε να μπείτε "παραπλεύρως". Η οργάνωση περιφρούρησης των γύρω χώρων (που είναι εξαιρετικά μεγάλοι) είναι άψογη - παντού "άντρες έτοιμοι για όλα" - και φυσικά όχι για στριπτήζ!

Camping εις τα εξοχάς< face="Arial" size="2">: Εξω από το χώρο του φεστιβάλ, καταρχήν. 7-8 στρέματα ατέλειωτου γρασιδιού που σε προκαλούν να στήσεις ποδοσφαιρικά ματσάκια. Εμείς φτάσαμε στο χώρο της κατασκήνωσης μία μέρα νωρίτερα. Αν σκοπεύετε να κάνετε το ταξιδάκι - του χρόνου - σας συστήνουμε να πράξετε το ίδιο:
1ον. Γιατί αλλιώς η κούραση θα σας στερήσει την απόλαυση της πρώτης ημέρας
2ον. Γιατί θα έχετε άφθονο χρόνο να στήσετε τη σκηνή σας
3ον. Γιατί ο χώρος χρειάζεται αναγνώριση ώστε να μην ψάχνετε τελευταία στιγμή που βρίσκεται τι...

Καιρός: Αν έρχεστε από κάποιο εκ των νήσων Κυκλάδων, μπείτε πρώτα για μια βδομάδα στο ψυγείο για να συνηθίσετε στο ψυχρό κλίμα, τη βροχή, τη λάσπη. Αν το κάνετε βέβαια, ένα είναι σίγουρο: Οτι θα επαληθευτεί ο σχετικός Νόμος του Μέρφυ και θα αντικρύσετε ένα ηλιόλουστο Reading, όπως - περιέργως - φέτος. To βράδυ βέβαια είχε πολύ υγρασία, και ειδικά το πρώτο είχε τόση ομίχλη, που δεν βλέπαμε μπροστά μας στα 5 μέτρα. Και άντε να βρεις τη σκηνή - πρόβλημα που είχε πολύς κόσμος. Τα επόμενα βράδια λύθηκε με ειδικά σημάδια: σημαίες, μπλούζες κολλημένες πάνω στη σκηνή και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.

Πανηγύρι ως το πρωί< face="Arial" size="2">: Μετά τη λήξη κάθε ημέρας, ξεκινάει ένα ατέλειωτο πανηγύρι ως αργά το πρωί. Φωτιές, μπύρες, κραυγές μεθυσμένων, τραγούδια, το after του Reading!

Τη σκηνή μου με λουκέτο θα διπλοκλειδώσω:< face="Arial" size="2"> Δίκιο είχε ο λαϊκός αοιδός του οποίου το hit παραφράζουμε. Προσοχή λοιπόν στους απλοχέρηδες. Είναι ουκ ολίγοι και παρασέρνουν και τους υπόλοιπους σε παράνομες πράξεις. Κοινώς, αυτό που μου έκλεψαν το παίρνω από αλλού κ.ο.κ. Εμείς προνοήσαμε... Αλλοι επέστρεψαν χωρίς σώβρακα.

Defecation: 60 συνολικά χημικές τουαλέτες, και όπως γνωρίζουμε οι τουαλέτες αυτού του είδους δεν συνιστώνται μετά τις πρώτες 5-6 χρήσεις (δηλαδή ποτέ). Χρειάζονται μανταλάκια στη μύτη για να κάνεις την ανάγκη σου. 1500 σκηνές - τόσες τις υπολογίσαμε - να "ξεσπαθώνουν" σε 60 τουαλέτες, δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο...

Κόσμος: Μέχρι και την τρίτη μέρα κατέφθανε λαός για κατασκήνωση! Εδώ να σημειώσουμε κάτι πολύ ενδιαφέρον: Υπήρχε πολύς κόσμος που είχε έρθει αποκλειστικά και μόνο για να κατασκηνώσει και όχι για να παρακολουθήσει κάτι εντός της αρένας. Το Reading, θα το επαναλάβουμε ακόμα μια φορά, είναι γεγονός, όχι απλά μουσικό. Εβλεπες ακόμα και 50ρηδες που δεν έδιναν δεκάρα για το αν παίζουν οι Offspring, οι Chemical Brothers ή οι Red Hot Chilli Peppers...

Μουσικές σκηνές< face="Arial" size="2">: Εκτός από τη main stage, είχαμε την Carling Premier Stage η οποία έδωσε την ευκαιρία σε ανερχόμενα ονόματα όπως Nashville Pussy My Ruin, Cinerama, The Delgados, Smog, Subcircus (τα πιο αξιόλογα των τριών ημερών) να παρουσιάσουν τον ήχο τους σε ένα ευρύτερο κοινό.

< face="Arial" size="2">Επίσης, υπήρχε και η BBC Radio 1 Evening Session, με ονόματα όπως οι Elastica (η απογοήτευση του φετινού Reading - ειδικά τα φωνητικά της Justine Frischmann), οι John Spencer Blues Explosion, The Fall, Puressence, 3 Colors Red, Madder Rose, Six By Seven, Mansun, Luscious Jackson, Flaming Lips, Auteurs - πολλοί εκ των οποίων πιο αξιόλογοι από ορισμένους της main stage.

< face="Arial" size="2">Τέλος, υπήρχε η Comedy Tent (με διάφορους κωμικούς) αλλά και η Dance Tent με το δικό της κοινό. Αρκετός κόσμος είχε έρθει αποκλειστικά και μόνο γι' αυτήν και τους Djs της. Βέβαια την τελευταία μέρα εμφανίστηκαν hardcore ονόματα, με επικεφαλείς τους Pennywise, τους Suicidal Tendencies και τον "πολύ" Ice-T.

MAIN STAGE

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27/8

Πρώτες εμφανίστηκαν οι Donnas, ένα καλιφορνέζικο, γυναικείο punk σχήμα που δεν ενθουσίασαν ιδιαίτερα ούτε το κοινό, ούτε κι εμάς. Η μουσική που παίζουν έχει παιχτεί, και καλύτερα από L7, Babes In Toyland και δε συμμαζεύεται.

< face="Arial" size="2">Οι επόμενοι όμως, όχι μόνο ζέσταναν, αλλά ξεσήκωσαν - όχι τυχαία - την αρένα του Reading. Οι Apollo 440, που από 5μελές group μετατράπηκαν σε 7μελές για τις ανάγκες του live, αποτέλεσαν μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις του φεστιβάλ. Rock, hip hop, techno, drum 'n'bass, funk και punk, όλα μαζί, και το αποτέλεσμα ήταν συμπαγές, δεμένο και κυρίως ξεσηκωτικό!

< face="Arial" size="2">Συνέχεια με τους Dandy Warhols, οι οποίοι ούτε μας απογοήτευσαν, ούτε και μας ενθουσίασαν. Είπαν όλα τα γνωστά και βρήκαν και σχετικά αρκετή ανταπόκριση. Ακολούθησαν Gene και Space, σχεδόν απαρατήρητοι και οι Echo and the Bunnymen, απλά όπως τους περιμέναμε: Αψογοι!

< face="Arial" size="2">Και η βραδιά τέλειωσε με τρία ονόματα που είχαν αρκετά μεγάλο κοινό. Οι Reef, βγήκαν στη σκηνή γύρω στις 7, και με κομμάτια όπως τα "Place Your Hands", "I Would Have Left You" και το απαλό "Sweety", ενθουσίασαν τους - ουκ ολίγους - fan τους.

< face="Arial" size="2">Κορυφαίοι όμως της ημέρας, ήταν οι αμέσως επόμενοι. Οι Chemical Brothers μετέτρεψαν την arena σε ένα τεράστιο dancefloor, στηριζόμενοι πολύ στο Surrender. Βέβαια αυτό που έπαιξαν δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα υπαίθριο DJ set, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Headliners της ημέρας ήταν οι Charlatans, οι οποίοι έπαιξαν αρκετά μουδιασμένα. Ισως δεν βρέθηκαν στη μέρα τους. Ισως...

< face="Arial" size="2">
ΣΑΒΒΑΤΟ 28/8

Η δεύτερη ημέρα ήταν σίγουρα πιο ενδιαφέρουσα από την πρώτη, και μάλιστα ξεκίνησε αρκετά δυναμικά, με τους Atari Teenage Riot. Μπροστά τους οι Prodigy ηχούν σαν προβατάκια. Η συνέχεια στις πολύ καλές Sleater-Kinney. Mελωδικές, με ομορφα φωνητικά και συμπαγές παίξιμο, αγαπήθηκαν από τα πρώτα τους κομμάτια από το αγγλικό κοινό. Κάτι που δεν έγινε με τους Pharcyde. Αγγλικo hip-hop χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, κάτι που μας έκανε να αποχωρήσουμε προς την κοντινή σκηνη του Radio 1, μέχρι την εμφάνιση των καταπληκτικών Sebadoh. Θελκτικό indie rock, με pop όμως δομή και lo-fi αντίληψη, άλλοτε μελαγχολικά ευφορικό, άλλοτε φορτωμένο συναισθηματικά. Οι Sebadoh μπήκαν για τα καλά στην καρδιά μας μετά και από την έξοχη εμφάνισή τους.

< face="Arial" size="2">Και συνέχεια με το εσωστρεφές folk της Beth Orton να μας στέλνει ακόμα πιο μακριά. Χωρίς τα beats και τα samplers με τα οποία την πρωτογνωρίσαμε, γλυκειά και μελαγχολική. Δεν άγγιξε και πολύ κόσμο βέβαια. Οι περισσότεροι περίμεναν τις επόμενες εμφανίσεις. Οι Pavement, παίρνοντας τη σκυτάλη, αποδείχτηκαν πολύ πιο δημοφιλείς. Αέρινοι ήχοι με αρκετούς μυημένους. Ευχάριστο. Κάτι που δεν μπορούμε να πούμε για την υποδοχή (γιουχαϊσματα) στον Kevin Rowland, πρώην ηγέτη των Dexy's Midnight Runners, που έπαιξε το νέο του single "You'll Never Walk Alone".

< face="Arial" size="2">Τους Divine Comedy δεν τους είδαμε μιας και βρισκόμασταν στη σκηνή του Radio 1 και παρακολουθούσαμε τους πολύ καλούς Madder Rose. Aυτούς όμως που είδαμε, και μάλιστα για δεύτερη φορά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, ήταν οι Fun Lovin Criminals. Με μικρότερο set από αυτό του Rockwave και με πολύ καλό - για άλλη μια φορά - cool στήσιμο αλλά μπόλικη φασαρία. Το κοινό του Reading, όμως, δεν ήταν προετοιμασμένο για τόση φασαρία τη δεδομένη στιγμή (μεταξύ Divine Comedy και Catatonia), κάτι που φάνηκε στις αντιδράσεις του. Ηθελε brit pop, πως να το κάνουμε, και οι Catatonia ανέλαβαν να του φτιάξουν το κέφι. Με την Cerys Matthews να φοράει διάφορα "αποκαλυπτικότατα" ενδύματα, και να ερμηνεύει χλιαρότατα τα "Mulder And Scully", "Road Rage", "Dead From The Waste Down" κ.α. Οσο προκλητική ήταν οπτικά, αλλά τόσο αδιάφορη ήταν μουσικά. Είναι αυτό που λέμε, από φωνή, μ..ι... κτλ.

< face="Arial" size="2">Oσο για τους headliners Blur, ήταν απλά ΠΟΛΥ καλύτεροι από το group που είδαμε στο Rockwave, και έπαιξαν υλικό από όλους σχεδόν τους δίσκους. Highlight, εκτός των γνωστών ήταν και το Tender, το οποίο χιλιάδες άτομα τραγουδούσαν μαζί με τον Damon. Παρ' όλα αυτά η ανταπόκριση του κοινού δεν ήταν και τόσο θερμή, ειδικά στα κομμάτια του τελευταίου album, κι ας διαβάσαμε έπειτα σε διάφορα βρετανικά μουσικά έντυπα ότι αποθεώθηκαν. Anyway...

MAIN STAGE

ΚΥΡΙΑΚΗ 29/8

Η καλύτερη μέρα του φεστιβάλ για όσους λατρεύουν την αμερικάνικη σκηνή. Αρχή με τους καλιφορνέζους Lit οι οποίοι βγήκαν στη σκηνή γεμάτοι ενέργεια και φορτωμένοι με το γνωστό αμερικάνικο ήχο, και συνέχεια με τους Σουηδούς Backyard Babes που βγήκαν εξίσου με τέρμα τα γκάζια. Στην πορεία βέβαια μας έκαναν κάτι ανάμεσα σε Axl Rose και Marilyn Manson, αλλά κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό, το οποίο εκείνη την ημέρα ήταν το πολυπληθέστερο.

< face="Arial" size="2">Φυσική συνέχεια των Σουηδών, οι Αμερικάνοι Buckcherry που έχουν καταφέρει να κερδίσουν κάμποσους οπαδούς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

< face="Arial" size="2">Στο ίδιο, hard rock μοτίβο, με Guns n' Roses εμμονές και ολίγον από AC/DC riffs, δεν ήταν και ότι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί (αν και γνωρίζουμε ότι κάποιος μέσα από το Avopolis τους γουστάρει :-D). Κι έπειτα οι Sick Of It All, όνομα και πράγμα δηλαδή, βαρεμάρα μέχρι αηδίας. Βέβαια ο κόσμος είχε ζεσταθεί επικίνδυνα...

< face="Arial" size="2">Οι Pitchshifter με industrial προθέσεις, δυναμίτισαν κι άλλο την ατμόσφαιρα, και χρειαζόταν ένα relax, το οποίο ανέλαβαν οι Feeder με το μελωδικότατο rock τους. Και πριν την τελική ευθεία οι πιτσιρικάδες Silverchair με τα αγενή grunge riffs τους, προσπάθησαν να μας πείσουν για τους ευγενείς σκοπούς τους αλλά δεν τα κατάφεραν ιδιαίτερα. Ισως σε μερικά χρόνια να μπορέσουν να σταθούν με αξιώσεις σε μια σκηνή όπως αυτή του Reading. Το θέμα είναι αν θα κάνουν αυτή τη δουλειά τότε...

< face="Arial" size="2">Τerrorvision< face="Arial" size="2">, έπειτα, και το σκηνικό λίγο πολύ γνωστό από πριν. Ενας Tony Wright τρελός, να χοροπηδάει, να κάνει τις ίδιες ακριβώς μανιακές κινήσεις που είδαμε στο Rockwave. Τελεία και παύλα. Τον όρο "performer" τον δικαιούται 100%. Οσο για το set; Σχεδόν το ίδιο με αυτό του Rockwave.

< face="Arial" size="2">Kαι το φετινό Reading έκλεισε με δύο κορυφαίες παρουσίες. Οι Offspring, καταρχήν, βγήκαν στη σκηνή με σκοπό να διασκεδάσουν - εαυτούς και κοινό. Με έξοχη σκηνική παρουσία και παίξιμο, απέδειξαν ότι είναι πραγματικά μια μεγάλη μπάντα. Μην έχοντας και τις καλύτερες των εντυπώσεων από τα cd τους, η ζωντανή τους παρουσία ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Τόσο αυτοί, όσο και οι Red Hot Chili Peppers που ακολούθησαν είναι ονόματα που ΠΡΕΠΕΙ να φέρει κάποιος στην Ελλάδα. Θυμηθείτε μας. Anyway, λίγο πριν τους headliners, οι Offspring φρόντισαν να σκορπίσουν άφθονο γέλιο στο κοινό, όταν ο τραγουδιστής τους Dexter Holland διέλυσε τέσσερα πλαστικά ομοιόματα των Backstreet Boys με ένα μπαστούνι του baseball. Και το έκανε με μεγάλη ευχαρίστηση... Να ήταν μόνο οι Backstreet Boys οι "κακοί" Dexter μου, καλά θα ήταν...

< face="Arial" size="2">Το τέλος της ημέρας και του festival ήρθε με την κορυφαία εμφάνιση... Πραγματικά, το ιδανικό τέλος... Μια live μπάντα άψογη, ένας Anthony Kiedis να αλωνίζει τη σκηνή χοροπηδώντας, όσο ο Flea - απίστευτα τρελός - ξεσήκωνε το κοινό με το μπάσο και τις κινήσεις του. Επιπρόσθετα, φορώντας μια φουστανέλα μόνο (κάτι σαν... τέλος πάντων) τρέλλαινε και το γυναικείο πληθυσμό, αλλά αυτό λίγο μας απασχολούσε εκείνη τη στιγμή. Το set τους άνοιξε το τελευταίο τους single "Around The World", και ιδιαίτερα μας άρεσαν τα "Right On Time" (με εισαγωγή από το "London Calling" των Clash), "Suck My Kiss", "The Power of Equality", το classic "Under the Bridge", για να μην πολυλογούμε - ΟΛΑ! Χωρίς υπερβολή, όλα τα λεφτά του festival ήταν το τέλος του. Είχαν γνώση οι διοργανωτές!