Πάνε 4 χρόνια, αλλά εμείς το θεωρούμε νέο, γιατί το περιμέναμε πώς και πώς και μπράβο στην Shimmy-Disc και Joyful Noise που μας το ξαναθύμισε και αυτή τη φορά το έκανε γνωστό σε όλο τον κόσμο . Από που να το πιάσουμε και που να το αφήσουμε, όταν ενώνεται το μισό των Half Japanese και συνεργάτης των The Fugs, Butthole Surfers, Daniel Johnston, και The Pastels με τον θρυλικό και μυστηριώδη παραγωγό Kramer που έκανε μπάντες όπως τους Galaxie 500 και τους GWAR γνωστές στο ευρύ κοινό, και βέβαια τον Paul Leary των Butthole Surfers που ένα σόλο το κάνει σε κάθε κομμάτι του The History of Crying (Revisited). Όλα αυτά σε 12 κομμάτια που τα ακούς σε μόλις 44 λεπτά και βέβαια ξεκινάς ν’ ακούς πάλι, γιατί αναρωτιέσαι τι ήταν αυτό που μόλις άκουσες. Κι εσύ που αναθεματίζεις για τις επανεκδόσεις, εδώ θα πεις “τι καλά”.
Τριάντα τρία χρόνια μετά την πρώτη τους συνεργασία (Roll Out The Barrel), ο Jad Fair βάζει τους στίχους, ο Kramer την μουσική, μπαίνουν στο στούντιο του τελευταίου στο Miami και ολοκληρώνουν την τριλογία τους με τις σπιτικές ηχογραφήσεις του Leary στο Τέξας. Ο Kramer επιλέγει για τη μίξη τον παλιό παραδοσιακό -αναλογικό- τρόπο στην ίδια κονσόλα -UA610- που χρησιμοποίησε ο Brian Wilson στο "Pet Sounds”και ο Arthur Lee για το ιστορικό άλμπουμ των Love, Forever Changes.
To The History Of Crying είναι μια lo-fi alt-pop μαεστρία δύο ξεχωριστών ανθρώπων που μπλέκουν λόγια αγάπης με μαγικές μελωδίες και χτίζουν υπνωτικές διαδρομές. Με το “Red Red Sun” και τα ξεχωριστά φωνητικά του Jad Fair αρχίζουν όλα, αλλά στην πραγματικότητα το άλμπουμ ξεκινά με το “I Wanna Make A Movie, όπου το ντουέτο ενώνει τη φωνή του με την κιθάρα του Leary. Ενδιαφέρουσα η ενορχήστρωση στο “I Won’t Eat Til You Come Back To Me”για όλο αυτό που συμβαίνει κάτω από τα κλειδιά και τον τρόπο που μπλέκεται το beat με τον μυστικισμό του κομματιού μέχρι να μπει η κιθάρα. Το “I’ll Give You The Moon” είναι ένα ήσυχο διήγημα, ενώ το “Pickpockets of Love”είναι το κομμάτι που σου κολλάει στο μυαλό και σε κάνει να σκάσεις χαμόγελο στον πρωινό καφέ για την πλήρη ορχηστρική και στιχουργική εναρμόνιση που ακούς και το falsetto που απολαμβάνεις. Aν δεν σε συνεπάρει η δημιουργική γραφή στο “Do You Really Need a Map to My Heart”ή η έμφυτη χαρά στο “All I Need is a Kiss”, δεν ερωτευτείς στο πονηρό-θορυβώδες-κοφτερό “You Cripple Me” ή δεν νιώσεις μια ικανοποίηση στο “Pickpockets of Love,” για την αλα Spector γκαραζίλα του , λυπάμαι, αλλά κάτι δεν ακούς. Το “Tearjerker” κλείνει το άλμπουμ και θα σου φανεί πολύ ενδιαφέρουσα η απαγγελία, αλλά αγαπημένο θα παραμείνει το “You Cripple Me” για το τρέμουλο στην κιθάρα, το πιάνο, το συνθεσάιζερ κι αυτά τα βαθιά φωνητικά που σε μεταφέρουν στο σύμπαν των Jad Fair and Kramer.
Οι Jad Fair και Kramer φτιάχνουν έναν πλανήτη ονειρικό, γεμάτο χαμένους έρωτες, αλλά κι αισιοδοξία, ο οποίος έχει μεγάλα ηχεία στους δρόμους και ακούει το The History of Crying. To 2021 τελείωσε, αλλά , αν σου ξέφυγε αυτό, βάλ’το να παίζει. Αυτό είναι το πιο καθηλωτικό άλμπουμ της χρονιάς. Άλμπουμ ευλογία.
Κύριε Jad και κύριε Kramer ευχαριστούμε.
