Ακούγοντας με καθαρό μυαλό την 7η προσωπική δουλειά της Neko Case, συνειδητοποίησα πόσο υποτιμημένη είναι σήμερα η δύναμη της κανονικής σύνθεσης. Αναλωνόμαστε τόσο πολύ δηλαδή στις περιφερειακές συζητήσεις για δήθεν μουσικές αποκαλύψεις (που δεν έγιναν ποτέ), για τεράστιες παραγωγές οι οποίες καμουφλάρουν τεχνηέντως την ανυπαρξία τραγουδιών και για μεγάλα «γεγονότα» που τα συναντούμε σε κάθε ψηφιακό τοίχο (μα σε καμία ανθρώπινη ψυχή), έχοντας ξεχάσει την ουσία: τα τραγούδια. Αλλά στο Hell-On συναντάμε 12 καλοαναθρεμμένα, φροντισμένα και μεγαλόψυχα τραγούδια, τα οποία δεν στοχεύουν στις εντυπώσεις με ημερομηνία λήξης και στο διαδικτυακό κουβεντολόι, μα στη μακροημέρευση στον εσωτερικό κόσμο του «ρομαντικού» ακροατή.

Οι πρόσφατες, δυσάρεστες εμπειρίες της Αμερικανίδας τραγουδοποιού –όπως το κάψιμο του σπιτιού της στην Καλιφόρνια από τις περσινές καταστροφικές φωτιές και η επιμονή ενός επικίνδυνου stalker– υπεισέρχονται υπό τη μορφή απειλητικής ατμόσφαιρας στους ουρανούς του δίσκου, αλλά στο τέλος είναι το «φως», η ελπίδα και η αίσθηση ανθρώπινης αλληλεγγύης που βγαίνουν νικητές στη μάχη. Η συμμετοχή αρκετών φίλων και γνωστών της Case, όπως εκείνη του Mark Lanegan, του Eric Bachmann, μελών των New Pornographers, της Beth Ditto, της Laura Veirs και της K.D. Lang (άλλωστε με τις δύο τελευταίες κυκλοφόρησε πριν 2 χρόνια έναν εξαιρετικό δίσκο, δείτε εδώ) επισφραγίζει και έμπρακτα αυτό το συλλογικό πνεύμα, ενώ η συμπαραγωγή του άλμπουμ με τον Σουηδό Björn Yttling (από τους Peter, Bjorn & John) προσδίδει καινούριο βάθος στις συνθέσεις της έμπειρης καλλιτέχνιδας.

Συμβολικοί, κωδικοποιημένοι και εικονοπλαστικοί στίχοι νατουραλιστικής ανησυχίας, γυναικείας υπερηφάνειας, ανιδιοτελούς αγάπης και τραυμάτων της μνήμης διασκορπίζονται εδώ κι εκεί, χαρίζοντας στο Hell-On μία θεματικά αποσπασματική, μα παράλληλα χειμαρρώδη αφηγηματική ροή. Τα τραγούδια, τώρα, βασίζονται στην καταλυτική δύναμη της απλότητας και στην ενστικτώδη επαφή που διαθέτει η Case με τις συνταρακτικές μελωδίες. Οι ανήσυχες κιθάρες, τα διάσπαρτα, ατμοσφαιρικά synths, οι αιφνίδια εναλλασσόμενοι ρυθμοί, οι αστραφτερές χορωδίες και τα επιβλητικά ρεφρέν δεσπόζουν σχεδόν σε κάθε κομμάτι, ενώ τα γεμάτα αυτοπεποίθηση, περιπέτεια και συναίσθημα φωνητικά της υπογραμμίζουν με σιγουριά την αξία των συνθέσεων.

Το ζόρικο, πολεμοχαρές folk rock του "Last Lion Of Albion", το ανθεμικό χτίσιμο του "Halls Of Sarah", η ακαταμάχητη pop μελωδία του "Bad Luck", η υπόγεια ένταση του "Gumball Blue", η δυσοίωνη, θαλασσινή αύρα της μπαλάντας "Oracle Of The Maritimes", η new wave αισθητική του "My Uncle’s Navy", το εντυπωσιακό κλείσιμο με το "Pitch Or Honey", μα πάνω απ’ όλα η συνεργασία με τον Mark Lanegan στο επτάλεπτο, μεγαλειώδες και εν δυνάμει κλασικό "Curse Of The I-5 Corridor", είναι μία συρραφή ξεχωριστών και αξιομνημόνευτων στιγμών εκ μέρους μίας μουσικού που δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει και να υπηρετεί την ασύγκριτη δύναμη του όμορφου τραγουδιού.

Η Neko Case καλύπτει λοιπόν ένα τεράστιο κενό στη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα, αυτό της ανάγκης για αληθινή τραγουδοποιία και ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ καλλιτέχνη-ακροατή. Και είναι ευλογία για εμάς να το επιτυγχάνει με τον πιο ολοκληρωμένο της προσωπικό δίσκο, μέχρι τον επόμενο.

{youtube}67SYzn4lmt8{/youtube}

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured