Tombs - All Empires Fall EP

Μια απλή παράθεση των στοιχείων αναγνώρισης των Tombs, είναι αρκετή για να σου κινήσει την περιέργεια, καθώς ούτε το Μπρούκλιν είναι Όσλο (ή έστω Αθήνα) για να το μνημονεύουμε ως μητρόπολη οποιασδήποτε έκφανσης του black metal, μα ούτε και πολλά είναι τα συγκροτήματα στον σύγχρονο σκληρό ήχο που έχουν καταφέρει να ενοποιήσουν στα έργα τους ένα τέτοιο εύρος μουσικών ρευμάτων: old-school νορβηγικό black metal, punk, post-rock, sludge και industrial. Εύλογα, λοιπόν, κάθε νέα κυκλοφορία των Αμερικανών αναμένεται με ενδιαφέρον, πόσο μάλλον όταν το Savage Gold του 2014 απέσπασε πολύ καλές κριτικές και συμπεριλήφθηκε σε πολλές λίστες με τις καλύτερες metal κυκλοφορίες τις χρονιάς.

Παρά το επιτυχές αποτέλεσμα του προηγούμενου δίσκου, οι Tombs προχώρησαν σε αλλαγές στη σύνθεσή τους, καθώς στον σκληρό πυρήνα των Hill (φωνή/κιθάρα) & Brand (μπάσο) προστέθηκαν 3 νέοι μουσικοί, μεταξύ των οποίων κι ένας πληκτράς –για πρώτη φορά στην ιστορία τους– αφού κατά δήλωση τους ήθελαν να επεκτείνουν ακόμα περισσότερο τη δυνατότητά τους να πειραματιστούν. Ανυπόμονοι να επιδείξουν τη νέα τους φιλοσοφία και προφανώς επιθυμώντας να παραμείνουν στην επικαιρότητα μέχρι το επόμενο πλήρες άλμπουμ, προχωρούν στην έκδοση του All Empires Fall. Ενός EP 5 συνθέσεων, συνολικής διάρκειας 25 λεπτών.

Η αλήθεια είναι ότι τα EPs δεν χαίρουν και της μεγαλύτερης εκτίμησης μεταξύ των μουσικόφιλων, καθώς συχνά συνεπάγονται κάποιο hit που κόπηκε από μια κανονική κυκλοφορία για να πωληθεί ξεχωριστά, το οποίο συνήθως συνοδεύεται από fillers: περισσεύματα ή/και μερικές πρόχειρες live ηχογραφήσεις. Και φοβάμαι ότι το All Empires Fall δεν ήρθε για να αλλάξει τις εντυπώσεις αυτές.

Από τις 4 πλήρεις συνθέσεις (καθώς υπάρχει και instrumental εισαγωγή, μάλλον αχρείαστη για μια τόσο σύντομη κυκλοφορία), η μόνη που μοιάζει να δίνει προστιθέμενη αξία είναι το καταληκτικό “V”. Εκεί η μπάντα, πέρα από το ταλέντο της και την ικανότητά της να συγχωνεύει διαφορετικά ρεύματα, μας παρουσιάζει πολλά νεωτερικά στοιχεία και μια φρέσκια προσέγγιση στη δομή των συνθέσεων. Πολλά υποσχόμενο έμοιαζε και το “Deceiver”, μιας και στα credits φιγούραρε το όνομα της «ιέρειας» του αμερικάνικου σκοτεινού ήχου Sera Timms –παρεμπιπτόντως, τσεκάρετε τη διασκευή της παλιάς της μπάντας Black Math Horsemen στο "All Apologies" των Nirvana. Δυστυχώς, η συμμετοχή της δεν υπήρξε σημαντική και η σύνθεση, αν και αξιόλογη, δεν νομίζω ότι θα αποτελέσει σημείο αναφοράς. Τέλος, τα “Obsidian” και “Last Days Of Sunlight”, αν παρουσιάζονταν από ένα νέο γκρουπ, θα τα χαρακτηρίζαμε υποσχόμενα. Για μπάντα όμως της εμβέλειας των Tombs, μόνο ως διεκπεραιωτικά μπορούν να θεωρηθούν.

Με την ελπίδα έτσι ότι το “V” θα αποτελέσει την πυξίδα τους από εδώ και πέρα, αναμένουμε καλύτερες δουλειές, εφάμιλλες του πρόσφατου μεγαλείου. 

{youtube}jP0AuScHhGU{/youtube}