Κόντρα στις γονεϊκές προτροπές που ακούγαμε παιδιά, οι AC/DC μας έμαθαν c.1975 ότι μπορούμε να βάζουμε τα χέρια στην πρίζα –και να μας αρέσει. 
 
Κι αυτό σφυρηλάτησε μια σχέση ζωής για εκατομμύρια μουσικόφιλους εκεί έξω, η οποία επέζησε του θανάτου του Bon Scott, επέζησε της μετατροπής του σχήματος σε μηχανή παραγωγής εκατομμυρίων και καλείται τώρα να επιζήσει της απόσυρσης του Malcolm Young (για λόγους υγείας, δυστυχώς), της σύλληψης του Phil Rudd με βαριές κατηγορίες, αλλά και του γεγονότος ότι οι Αυστραλοί χρειάζονται πια 6 χρόνια για να βγάλουν 35παρακάτι λεπτά καινούργιας μουσικής. 
 
Το 16ο άλμπουμ της AC/DC ιστορίας ξεκινάει μεγαλόστομα και με διαθέσεις καυγατζίδικες, καλώντας σε να rock or bust. Πιο κάτω μάλιστα σου ξαμολάει τα "Dogs Of War", σε βάζει να "Play Ball" για να σε μετρήσει στο γήπεδο, σε βαφτίζει στη Φωτιά, σου διηγείται για "Hard Times" και σε απειλεί με ροκ εν ρολ Κεραυνούς.
 
Όλα τούτα αρκούν για να το βάλει στα πόδια ο άσχετος –φοβούμενος ότι θα τη φάει τελικά καμιά ψιλή– για όσους πάντως αγαπήσαμε τις μπύρες, τις μπάρες και τις δυνατές κιθάρες είναι απλά μια χαριτωμένη μυθολογία για ζόρικα αγόρια που έχουν ή είχαν κάποτε μακριά μαλλιά. Ένας τιμημένος κώδικας, μια χειρονομία προς εκείνη τη σχέση ζωής που λέγαμε και πριν (δείτε και το fun βίντεο του "Play Ball" πιο κάτω)· ένας τρόπος τέλος πάντων για να συνεννοηθούμε με τους Αυστραλούς, τύπου «παλικάρια γυρίσαμε, τα ξέρετε τώρα τα κόλπα μας, δεν φέραμε κάτι καινούργιο, αλλά μπας και ψήνεστε για ένα ακόμα;».
 
Και βέβαια ψηνόμαστε. Αν μη τι άλλο ρε παιδί μου παραμένει ζωντανό και ατόφιο στο Rock Or Bust το στιβαρό χέρι του Angus Young στην κιθάρα κι εκείνο το ρολαριστό ζοριλίκι στις ερμηνείες του Brian Johnson.
 
Το φετινό χαρντ ροκ των AC/DC δεν εμπεριέχει βέβαια ούτε μισή έκπληξη (και πότε είχε δηλαδή;), δεν αποτελεί όμως πρόφαση για να γίνει ακόμα μία περιοδεία, για να γυρίσει άλλη μία φορά ο τροχός των δολαρίων. Ναι, υπάρχει μια κάποια κούραση στην έμπνευση, υπάρχει αν θέλετε και μια αίσθηση δεύτερης κατηγορίας σε σύγκριση με τους δίσκους που έγραψαν ιστορία –κάπως σαν να βλέπεις την ΑΕΚ να παίζει με τη Θύελλα Ραφήνας και να χάνει. Πάνω απ' όλα αυτά, ωστόσο, διατηρείται το σεξ της υπόθεσης και o ζουμερός ηλεκτρισμός του όλου κόλπου.
 
Αρκεί να βάλεις το χέρι στην πρίζα... 

{youtube}TT8e7i0ccLQ{/youtube}

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured