Οι σημερινοί 30άρηδες έχουν να λένε ότι στα σχολικά τους χρόνια μάθαιναν τη μουσική ανταλλάσσοντας κασέτες. Ο 29χρονος Conor Oberst, μαζί με τα γκρουπ που άκουγε, έδινε στους φίλους του και τα τρία πρώτα του άλμπουμ, τα οποία κυκλοφόρησαν αποκλειστικά σε κασέτα – το ντεμπούτο του βγήκε όταν ήταν μόλις 13 ετών. Η καταξίωση ήρθε βέβαια λίγα χρόνια μετά, με τους Bright Eyes, ενώ από πέρυσι έχει ανοίξει σόλο πανιά, συμμετέχοντας και στη συμμορία των Monsters Of Folk, η οποία πρόσφατα έβγαλε επίσης την πρώτη της δουλειά.
Tο Outer South είναι κατ’ ουσία το δεύτερο σόλο άλμπουμ του, μετά το περσινό Conor Oberst. Κυρίαρχο στοιχείο του δίσκου είναι το συλλογικό πνεύμα. Κόντρα στην παράδοση που θέλει τους τραγουδοποιούς να είναι εγωκεντρικοί, ο Conor Oberst σε πολλά σημεία στέκεται στο πλάι και αφήνει χώρο στη μπάντα του. Οι τρεις βασικοί συνεργάτες του εδώ (Nik Freitas, Taylor Hollingsworth και Jason Boesel, για τους πιο μυημένους) όχι μόνο έχουν γράψει τα έξι από τα δεκαέξι τραγούδια, αλλά τα τραγουδούν κιόλας. Είναι τρία από τα πέντε μέλη της Mystic Valley Band, μιας μπάντας η οποία δεν υπάρχει πια, αφού οι συναυλίες που έδωσαν τον περασμένο Αύγουστο στην Καλιφόρνια μαθεύτηκε πως ήταν κι οι τελευταίες τους.
Μπορεί τις συνθέσεις του Outer South να μην τις απασχολεί το περισπούδαστο και οι στίχοι να μην είναι ευφυείς, όμως το μινιμαλιστικό παίξιμο και οι ερμηνείες των Conor Oberst & The Mystic Valley Band αναδύουν μια εγκαρδιότητα. Και ίσως η εγκαρδιότητα αυτή είναι αρκετή για έναν folk δίσκο τη σήμερον ημέρα. Το “Ten Women” ανήκει στα πιο συγκινητικά τραγούδια που έχει γράψει ο Oberst, ενώ ξεχωρίζει επίσης το δυναμικό “Roosevelt Dream”, όπου η μπάντα παίζει με φουλ ένταση και η ηλεκτρική κιθάρα ακούγεται σα να παραδόθηκε για λίγο στους στιβαρούς ώμους του Jack White. Με εξαίρεση το συγκεκριμένο κομμάτι, αυτό είναι ίσως που λείπει από το άλμπουμ: τα ξεσπάσματα. Και συνακόλουθα οι στιγμές ιδιαίτερης ενορχηστρωτικής ευφυΐας ή κάποιο όργανο πέρα από τα βασικά. Βέβαια ο Oberst ποντάρει στην απλότητα και τα λεφτά του τα παίρνει. Αλλά, αν ρίσκαρε, τα τελευταία ίσως να βγαίνανε περισσότερα.
Όσοι ισχυρίστηκαν κάποτε πως ο Oberst είναι ο «νέος Dylan», το έκαναν με απόλυτη επίγνωση της υπερβολής που εμπεριείχε αυτός ο χαρακτηρισμός. Ωστόσο κάθε εποχή έχει τους τραγουδοποιούς οι οποίοι τη χαρακτηρίζουν και ο Oberst σήμερα είναι πράγματι ένας από τους σπουδαιότερους. Ό,τι κάνει το κάνει καλά και το Outer South αποτελεί μια ακόμα απόδειξη. Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: μπορεί να κάνει και κάτι άλλο; Εδώ θα είμαστε...
