Σας έχει τύχει ποτέ να πάτε κάπου, σε ένα ξένο σπίτι ας πούμε, και να πέσει στα χέρια σας ένα παιδικό παιχνίδι ή ένα φτηνό μουσικό όργανο που να κάνει διάφορους θορύβους, και να αρχίσετε να πειραματίζεστε με τα είδη των θορύβων που μπορείτε να αναπαράγετε απ’ το χαριτωμένο μαραφέτι που κρατάτε στα χέρια σας, παρότι τα νεύρα των άλλων έχουν γίνει κουρέλια με τις ιδιοφυείς πειραματικές σας αναζητήσεις; Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το cd αυτό!
Να εξηγήσουμε κατ’ αρχήν τι γίνεται εδώ, και θα καταλάβετε τι εννοούμε με τα παραπάνω. Οι Wobbly – που δεν χρειάζεται να πούμε πιστεύω ότι πρόκειται για ένα και μοναδικό άτομο, τον Jon Leidecker, αποτελεί πια τον κανόνα σχεδόν – ηχογράφησαν ώρες ολόκληρες hip hop μουσικής από ραδιοφωνικούς σταθμούς της περιοχής του Σαν Φρανσίσκο και στη συνέχεια επεξεργάστηκαν όλο αυτό το υλικό φτιάχνοντας 27 κομμάτια διάρκειας 45 λεπτών. Δεν υπάρχει καμία συνοχή στα κομμάτια, ίχνος σύνθεσης, ρυθμού ή τάξης στους ήχους που περιλαμβάνονται σ’ αυτά, με άλλα λόγια μιλάμε για έναν ακατάπαυστο βομβαρδισμό από κατακερματισμένα beats, πασπαλισμένα με λέξεις και φράσεις από ραπ στίχους σπάνια αναγνωρίσιμους, κομμένους και ραμμένους άπειρες φορές ώστε να δίνουν άλλη εντύπωση απ’ την αρχική τους, διαστρεβλωμένους, διπλασιασμένους, τριπλασιασμένους, κομμένους στη μέση και τεντωμένους όπως θα έκανε ένας dj σε οργασμό σκρατσαρίσματος, μόνο που το τελικό αποτέλεσμα εδώ είναι φτιαγμένο σε υπολογιστή.
Απ’ το ξεκίνημα ο δίσκος μπορεί να σου φανεί μέχρι και ενδιαφέρον. Το πρώτο κομμάτι απαρτίζεται από εκατοντάδες θα ‘λεγε κανείς “yo”, από διαφορετικές εννοείται hip hop πηγές, και το πείραμα φαντάζει ελκυστικό. Ενδιάμεσα στον ορυμαγδό των ήχων που πέφτουν σαν σταγόνες νερού σε θεομηνία, μπορεί κανείς να πετύχει και ένα απόσπασμα 5 (άκοπων) δευτερολέπτων από κάποιο τραγούδι, και ξαφνικά αυτό αρχίζει να σου φαίνεται σαν όαση. Σύντομα συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να περιμένει το επόμενο τέτοιο άκοπο απόσπασμα σαν μάννα εξ ουρανού. Ο καταιγισμός από samples καταλήγει τόσο κουραστικός σε λίγο, που λες «έλεος» και τρέχεις να πατήσεις το stop πριν φρικάρεις εντελώς!
Τότε είναι που συνειδητοποιείς τι είναι ο τύπος που έχει φάει τις άπειρες ώρες να συναρμολογήσει τούτο το πόνημα. Είναι ο σπασίκλας που λέγαμε στην αρχή, που έχει βρει ένα παιχνιδάκι και το παλεύει με τις ώρες, χωρίς να έχει πάρει χαμπάρι ότι όλοι όσοι βρίσκονται γύρω του είναι έτοιμοι να τον καρυδώσουν αν δεν σταματήσει μέσα στα επόμενα τρία με τέσσερα δευτερόλεπτα. Ή αλλιώς, είναι ο τύπος που πέρασε μερόνυχτα αυνανιζόμενος μπροστά στην οθόνη του κομπιούτερ του και τώρα μας παρουσιάζει τη δουλειά του για να την απολαύσουμε. Βάλε τη εκεί που ξέρεις ρε μεγάλε…
Χώρια που το cd είναι ικανό να σας κάνει να μισήσετε το hip hop με μια κίνηση. Αυτό που το πάτε;
