Pearl Jam - Binaural

Αναρωτήθηκα ποιο επίθετο θα ταίριαζε καλύτερα στη δισκογραφική επιστροφή των Pearl Jam, αφού βεβαίως την άκουσα προσεκτικά. Αξιοπρεπής, ίσως και καθόλου άνιση, παρότι το πρόβλημα των Pearl Jam ήταν πάντα η ανισότητα. Είναι όμως αυτό το ζήτημα (η αξιοπρέπεια) για ένα group του μεγέθους των Pearl Jam; Ας τα πάρουμε όλα με τη σειρά.

Χωρίς να διαφεύγει από τις grunge εμμονές και τις country-ίζουσες μπαλλάντες, ο Eddie Vedder μοιάζει πιο μελαγχολικός από ποτέ. Οι στίχοι εξακολουθούν να είναι "σκοτεινοί", το artwork κατακλύζεται από τηλεσκοπικές φωτογραφίες supernova, οι τόνοι -μετά την αρχική έκρηξη- πέφτουν σε πιο mid-tempo καταστάσεις, το moody ηχόχρωμα είναι κατά στιγμές έντονο, ενώ ακόμα και το 70s prog rock στοιχείο κάνει την εμφάνιση του σε κομμάτια, όπως στο Rival.

Δεν μιλάμε βέβαια για ένα χαλαρό δίσκο, εφόσον και o Neil Young, και οι Who και οι Led Zeppelin ακόμα μοιάζουν να παρακολουθούν από κοντά εμπνέοντας τους μοναδικούς διασωθέντες από τη grunge σκηνή. Είναι όμως κάτι παραπάνω από φανερή η παρουσία του παραγωγού Tchad Blake (Sheryl Crow, Los Lobos, Crowded House, Elvis Costello, Bonnie Raitt, Suzanne Vega), που στο ζύγι έκλεψε τον υπεύθυνο για τη μίξη και συνήθη ύποπτο, Brendan O' Brien, χωρίς βέβαια να αφαιρέσει τίποτα από τις rock'n'roll προθέσεις των Pearl Jam -όπου εκδηλώνονται.

Δυστυχώς βέβαια, το Binaural είναι απλά μια ικανοποιητική, μια "τίμια" επιστροφή, και ίσως αν είχε κυκλοφορήσει στο σωστό χρόνο να μιλούσαμε με περισσότερο ενθουσιασμό. Ίσως πάλι, αν είχε κυκλοφορήσει κάποια χρόνια πριν να πάτωνε καθώς δεν έχει ούτε ένα "Alive", ούτε ένα "Jeremy", ούτε ένα "Daughter" -αποτελεί μια συλλογή απλά καλών κομματιών, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις.

Δε μελαγχολεί κανείς από τις περισσότερο σκοτεινές, κατήφεις, υποχθόνιες μελωδίες που λαμβάνουν τα σκήπτρα μετά το δυναμικό άνοιγμα των τριών πρώτων κομματιών, αλλά περισσότερο ενθυμούμενος άλλες εποχές, παρτάκια, κολλήματα, ροκ κλαμπάκια, μπυρίτσες και σκόρπιες εικόνες που μας συντρόφευσαν στην περίεργη αυτή ηλικία του "μπαμ" του Seattle. Όμως φίλε Eddie πρέπει να είμαι αντικειμενικός.

n6.gif (547 bytes)