Sleater-Kinney - All Hands On The Bad One

Για όσους παρακολουθούν με ανοικτό το στόμα (ποιος, που, τι), καλό θα ήταν να σημειώσουμε ότι οι Sleater-Kinney δεν είναι παρά μια in-your-face rock 'n' roll μπάντα της indie πλευράς της μουσικής βιομηχανίας. Για την ακρίβεια, είναι μια σπουδαία rock μπάντα.

Οι φωνητικές ακροβασίες, οι ελιγμοί και τα ιδιότροπα νάζια της θεατρικής φωνής της Corin Tucker αιμοδοτούν τις ελικοειδείς κιθαριστικές γραμμές της Carrie Brownstein, τις οποίες χειρίζεται με περίσσεια δεξιοτεχνία, όσο η drummer Janet Weiss απλά παραδίδει μαθήματα. Κοφτερό rock, με θελκτικούς punk δεσμούς και μια pop υφή που δεν αφαιρεί τίποτα από τη δυναμική -δείτε το περισσότερο με την ευρεία, συμβατική έννοια του όρου, καθώς και οι ίδιες οι μελωδίες που γεννούν κωδικοποιούνται σε μια πιο δομημένη και σαφή μορφή.

Εχει λοιπόν μια γλύκα, αν και κοφτερό, το All Hands On The Bad One, είτε προερχόμενη από τις φωνητικές αρμονίες, είτε από τη μεστότητα των συνθέσεων, είτε από τις αποσπασματικές προσθήκες του οργάνου, του mellotron και κάποιων "αχνών" έγχορδων, που δεν ταράσσουν τα νερά της λιτής, απλοϊκής και σύντομης, λακωνικής αντιμετώπισης της μουσικής -άλλωστε είναι γνωστό ότι οι Sleater-Kinney απεχθάνονται το περιττό.

Για όσους έχουν ήδη εντρυφήσει, απλά θα πω ότι δεν πρόκειται για έναν ακόμα κλασικό Sleater-Kinney δίσκο (σύνθεσης ύφους και ιδεών των προηγούμενων), ο οποίος αποκλείεται να μην αγαπηθεί (ίσως περισσότερο από ότι έχουν κυκλοφορήσει; Ο χρόνος θα το δείξει).

Για τους υπόλοιπους, το All Hands On The Bad One είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να εισέλθουν στον παθιασμένο κόσμο τους, που δεν ακούγεται ως ένα ξεθωριασμένο αντίγραφο των Gang of Four, ή των Clash, αλλά αυτονομείται, όχι ως υφολογική πρόταση, αλλά τουλάχιστον ως περιεχόμενο.

Στιχουργικά, και, παράλληλα με τους φρενήρεις ρυθμούς που ανασύρουν, προβάλλουν την αντισυμβατικότητά τους και την απέχθεια για τους καθορισμένους κανόνες του rock (σε σχέση πάντα και με τη γυναικεία φύση τους). Καθαρκτικό, χωρίς να χάνει το χιούμορ του, το All Hands On The Bad One, μόλις τώρα γεμίζει και το τελευταίο βαγόνι, και πλέον είναι έτοιμο για αναχώρηση. Άργησαν, αλλά στο τέλος πήραν όσους χρειάζονταν. Πλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ή σου αρέσει ή το απορρίπτεις κατευθείαν.

Δε συμφωνείς; Γράψε το δικό σου review!
Copyright (C) 1996-2000 - Avopolis. All Rights