Οι ερμηνευτές συγκαταλέγονται στους πιο άτυχους παράγοντες της μουσικής βιομηχανίας: είναι αυτοί που προωθούν τα τραγούδια ντύνοντάς τα με τη φωνή τους, λαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής, έχουν μόνο εκτελεστικά δικαιώματα σε κομμάτια τα οποία εκείνοι έκαναν γνωστά, και, βέβαια, χρειάζονται στιχουργούς, συνθέτες, μουσικούς και παραγωγούς προκειμένου να υπάρξουν. Πολύ εύκολα μπορεί ένα τραγούδι να ανεβάσει ή να ρίξει κάποιον και, επομένως, κάθε πρωτοεμφανιζόμενος ερμηνευτής χρειάζεται να δείχνει ιδιαίτερη προσοχή στις επιλογές του.  Η Μαρίνα Σένα είναι μια νέα ερμηνεύτρια, γνωστή από τη συμμετοχή της στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 2005 με το τραγούδι “Σε Σένα Κρυμμένο” των Δημήτρη Πικράκη και Δημήτρη Βαρελά. Το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ της περιλαμβάνει δώδεκα συνθέσεις, στις οποίες συναντάμε γνωστούς συνθέτες, στιχουργούς, μουσικούς και μηχανικούς του ήχου –όπως τη Ρεβέκκα Ρούσση, τον Soumka, τον Ανδρέα Λάμπρου (έχει συνθέσει μουσική για τους Onirama, Άλκηστη Πρωτοψάλτη, Sarbel) και τον προαναφερθέντα Δημήτρη Πικράκη (έχει γράψει μουσική για τη Ραλλία Χρηστίδου).  Αρκετοί νέοι καλλιτέχνες στηρίζονται σε γνωστά ονόματα του χώρου για τα πρώτα βήματά τους στη δισκογραφία. Πρόκειται για μια τεχνική την οποία  ακολουθούν ακόμα και οι εδραιωμένοι, επιδιώκοντας συνεργασίες με φρέσκους ερμηνευτές. Εδώ βέβαια υπάρχει το πρόβλημα ότι δεν κάνουν όλα τα τραγούδια για όλους τους ερμηνευτές. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με το άλμπουμ Σε Σένα Κρυμμένο, που βασίζεται μεν στη φωνή της Μαρίνας Σένα, μα χωρίς να έχει κάτι περισσότερο να επιδείξει. Την ευελιξία της Σένα, τόσο σε χαμηλά όσο και υψηλά ρετζίστρα, την παρατηρούμε ειδικά στα τραγούδια “Φταις” και “Αντίο”. Πρόκειται για φωνή μελωδικά σωστή, πολύ εκφραστική, που διαθέτει και μια ζεστή ροκ χροιά την οποία μπορεί να μεταφράσει με ιδιαίτερη ευκολία σε ποπ (βλέπε “Το Σ’ Αγαπώ”), αγγίζοντας μάλιστα ακόμα και τα όρια του σύγχρονου λαϊκού, στο ρεφρέν του “Ποια Μοναξιά”.  Καλύτερη στιγμή του άλμπουμ είναι το “Δεν Υπάρχει Αγάπη”, ένα ποπ τραγούδι με ρυθμικές κιθάρες που καθηλώνουν, με δυναμικό και κορυφωτικό ρεφρέν, με απλή ενορχήστρωση και με κάποιες περαιτέρω καλές επιλογές –όπως τα δεύτερα φωνητικά στα κουπλέ ή οι εναλλαγές στα πλήκτρα. Το “Άγγιξέ Με” έχει κι αυτό κάποια καλά στοιχεία, που προετοιμάζουν τον ακροατή για γερές electro-pop συγκινήσεις, χρειαζόταν ωστόσο έμφαση στο ρυθμικό στοιχείο: ένα λ.χ. περισσότερο βαθύ, παραμορφωμένο μπάσο σε συνδυασμό με ένα περισσότερο «σκαστό» ταμπούρο, με μεσαίες συχνότητες. Ακόμα, θα μπορούσαν να λείπουν οι φανφάρες των πλήκτρων στο ρεφρέν και οι κιθάρες να μην ηχούν ξεψυχισμένες. Έδαφος για μια επιπλέον καλή electro στιγμή υπάρχει και στο “Είσαι Εσύ”, αλλά τα φωνητικά προκύπτουν πολύ δυνατά και η σύνθεση δεν διαθέτει καμία εξέλιξη, αρκούμενη να επαναλαμβάνει τη μουσική φόρμα σε όλο της το εύρος. Στο “Άλλη Μια Φορά” εντοπίζεται ένα μικρό soul hook στη μελωδία της φωνής, το οποίο σε συνδυασμό με το ρυθμικό στακάτο του εντυπώνεται τελικά στο μυαλό –όμως τα πλήκτρα στο ρεφρέν μένουν πολύ πίσω σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα, γεγονός που ρίχνει το κομμάτι. Τα “Μια Συγγνώμη” και “Κρυφό Μυστικό” είναι πάλι παντελώς αδιάφορα, όσο κι αν η Μαρίνα Σένα καταβάλει κάθε προσπάθεια να τα ξεθάψει –ιδιαίτερα στο δεύτερο σχεδόν λυπάμαι που ακούω τη φωνή της να χαραμίζεται σε ένα τραγούδι βασισμένο σε ένα template pop/rock τραγουδιού με αναμενόμενα tutti, ελάχιστες αρμονικές αλλαγές και καμία δημιουργική φαντασία.  Με βάση το Σε Σένα Κρυμμένο, η Μαρίνα Σένα –και καθένας στη θέση της– πρέπει να βρει κάποιον προσωπικό παραγωγό, ο οποίος να έχει βλέψη για τη φωνή της και να κατανοεί τι θα αναδείξει τις ερμηνευτικές της ικανότητες, χωρίς αυτές να χαραμίζονται σε μέτριες συνθέσεις. Όσον αφορά στη βαθμολογία, η ερμηνεία λαμβάνει τρία αστέρια μα τα τραγούδια καθαυτά ένα... Πραγματικά πάντως ελπίζω να δω κάτι πιο «σένιο» μελλοντικά από τη Μαρίνα Σένα, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της. 

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured